Көктемде

Көптен күткен
Көктемім-ай!
Тыныстың кеңейіп,
Шуақтың молайып
Кеткенін-ай!
Нәп- нәзік көктемім
Келе сап
Өзен- көлдегі
Сіресіп жатқан
Көкпеңбек мұздарды
Сөгіп тастады.
Жота- қырларға
Аспанның
Жіңішке жіптерімен
Кестесін төгіп тастады.
Дүние жаңғырып
Сұлу бір әуенмен
Ән құрауын- ай.
Мына тірліктің
Жаңа босанған
Анадай балбырауын- ай!
Қылықты самалың
Жастық шағыңды
Есіңе түсіріп
Қытықтар бетіңді...
Аппақ боп гүлдеген
Алма бақтарың
Жерге кеп қонған
Мақтадай аппақ
Бұлттар секілді.
Қанатты құстардың
Қызып тұр жыр, әні.
Апыр-ай,
Сырлы жырым түгілі,
Мұңлы жырымның өзінен
Жаңбыр мен гүлдердің
Аңқып бұрқыраған
Иісі шығады.
Жалтылдаған
Алтын сәулелер
Шалшық суларды
Сүзгіден өткізіп
Тұнық етердей...
Басқаны былай қойғанда—
Көктемге шаттанған! –
Ескерткіштердің
Тік тұрғандары жүріп,
Отырғандары
Тұрып кетердей...

---