Өлең, жыр, ақындар

Бұлтпен соқтығысқанда

  • 25.06.2022
  • 0
  • 0
  • 395
Мен кенеттен
Алатаудың басында
Қап- қара бұлтпен
Соқтығысып қалғаным.
Адам айтқысыз
Алапат болды.
Мен де жарақат алдым,
Бұлт та жарақат алды.
Соқтығыстың
Қатты болғаны сонша
Қара бұлттардың—
Найзағайлардан! –
Қақырап! –
Жарылып кеткені.
Дүниенің
Қағынып кеткені...
Сол- сол екен
Найзағайларың
Жарқ- жұрқ еткен
Жай болып
Жерге түсті.
Жалба- жұлбасы шығып
Жыртылған бұлттарың
Шыңдарды
Өрлеп ұшты.
Сол бұлттарды
Ұшына іліп алған
Алып шыңдарым
Кеудесін керіп
Асып қарады.
Жай түсіп
Жанып жатқан
Емен, қарағайлар
Алау- далау боп—
Дүниеден безініп—
Далаға қарай
Қашып барады!
Бұлтпен
Соқтығыспауым керек еді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Туған жер топырағы

  • 0
  • 0

Қарап тұрды –
қарт тарих боп тауларым,
қарап тұрды –
әлi атпаған таңдарым.

Толық

Күрес

  • 0
  • 0

Бiр-бiрiне шүйлiгiп
жарқ-жүрқ етiп әзiл де,
тойдың әбден ширығып
қызып түрған кезiнде,

Толық

Ынжық

  • 0
  • 0

Кетiп тiрлiк кетеуi
Мың құлатып, мың жықты...
Жыным қозып кетедi
көрсем осы ынжықты.

Толық

Қарап көріңіз