Өлең, жыр, ақындар

Бұлтпен соқтығысқанда

  • 25.06.2022
  • 0
  • 0
  • 370
Мен кенеттен
Алатаудың басында
Қап- қара бұлтпен
Соқтығысып қалғаным.
Адам айтқысыз
Алапат болды.
Мен де жарақат алдым,
Бұлт та жарақат алды.
Соқтығыстың
Қатты болғаны сонша
Қара бұлттардың—
Найзағайлардан! –
Қақырап! –
Жарылып кеткені.
Дүниенің
Қағынып кеткені...
Сол- сол екен
Найзағайларың
Жарқ- жұрқ еткен
Жай болып
Жерге түсті.
Жалба- жұлбасы шығып
Жыртылған бұлттарың
Шыңдарды
Өрлеп ұшты.
Сол бұлттарды
Ұшына іліп алған
Алып шыңдарым
Кеудесін керіп
Асып қарады.
Жай түсіп
Жанып жатқан
Емен, қарағайлар
Алау- далау боп—
Дүниеден безініп—
Далаға қарай
Қашып барады!
Бұлтпен
Соқтығыспауым керек еді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кішкентай адам

  • 0
  • 0

Тоқтататын бұған қандай амал бар,
тоқтататын бұған қандай қамал бар, –
пайда болды пақырлықпен күн кешкен
кiп-кiшкентай,

Толық

Бір ақынға

  • 0
  • 0

Неткен оның тап-тар едi ұғымы.
Жоқ сөзiнiң сөлi менен шырыны.
Селтең-селтең,
селтең-селтең етумен

Толық

Жұт

  • 0
  • 0

Аузы бiтiп қантөгiстi жараның
ендi-ендi ес жиғанда алабым
ашқарақ көз, жезтырнақты жұт келiп
ашқан екен кең далама аранын.

Толық

Қарап көріңіз