Өлең, жыр, ақындар

Бұлтпен соқтығысқанда

  • 25.06.2022
  • 0
  • 0
  • 350
Мен кенеттен
Алатаудың басында
Қап- қара бұлтпен
Соқтығысып қалғаным.
Адам айтқысыз
Алапат болды.
Мен де жарақат алдым,
Бұлт та жарақат алды.
Соқтығыстың
Қатты болғаны сонша
Қара бұлттардың—
Найзағайлардан! –
Қақырап! –
Жарылып кеткені.
Дүниенің
Қағынып кеткені...
Сол- сол екен
Найзағайларың
Жарқ- жұрқ еткен
Жай болып
Жерге түсті.
Жалба- жұлбасы шығып
Жыртылған бұлттарың
Шыңдарды
Өрлеп ұшты.
Сол бұлттарды
Ұшына іліп алған
Алып шыңдарым
Кеудесін керіп
Асып қарады.
Жай түсіп
Жанып жатқан
Емен, қарағайлар
Алау- далау боп—
Дүниеден безініп—
Далаға қарай
Қашып барады!
Бұлтпен
Соқтығыспауым керек еді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тоналған орман

  • 0
  • 0

Тағы, мiне, жаным менiң сұрапыл.
Тағы, мiне, сынған-сынды мұратым...
Дәл осы бiр,
дәл осы бiр аңғарда

Толық

Мінез

  • 0
  • 0

Осы бір қарттың
Шар болаттай берік
Сүйегі асыл еді.
Сөздері

Толық

Құрық

  • 0
  • 0

Қара тасты тозаң ғып,
бiр-ақ ырғып кермеден,
жүрген небiр асаулық
күнге қарап кiсiнеп,

Толық

Қарап көріңіз