Өлең, жыр, ақындар

Фантазия

  • 26.06.2022
  • 0
  • 0
  • 468
Күн ыстық еді.
Алатауға барып
Бір арқа бұлтты
Алып кеп
Балконымның үстіне
Іліп қойдым.
Сендердің енді
Керектерің жоқ деп
Перделердің бәрін
Түріп қойдым.
Тамаша!
Сол бір бұлтты
Көрген біреулер
Пұшайман болып
Қорынып өтеді.
(Біліп жатам:
Таңалакеуімде
Аппақ періштелер
Сол бір бұлтқа
Асыр сап
Шомылып кетеді.)
Асты- үстімдегі
Бейсенбай,
Сейсенбайлар мәз болады.
Тіпті сол бұлтқа
Көл деп ойлап қала ма? –
Кейбір кездері
Аққу мен қаз қонады...
Қандай керемет:
Сол бір бұлт
Шырпыдай ғана
Жасын- найзағайларын
Ауық- ауық
Жағып тұрады.
Сонан соң оны—
Қолыммен! –
Жайлап қана
Сілкіп қалсам
Сіркіреп
Жауып тұрады...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күмән мен күдік

  • 0
  • 0

Бұрын мен
Күмәнға жат едім.
Бұрын мен
Күдікке қас едім.

Толық

Шықпастан қалған үндердi

  • 0
  • 0

Шықпастан қалған үндердi
жүректi мәңгi мекендеп,
аспанға құлақ түргем-дi
аққулар айтар ма екен деп?!

Толық

Адамдар жоғалуда

  • 0
  • 0

Десем де мен:
дүние жаңаруда,
елiм, жерiм әлi де тоналуда...
Қорқынышты, сұмдығы бәрiнен де, –

Толық

Қарап көріңіз