Өлең, жыр, ақындар

Түйсік жыры

  • 26.06.2022
  • 0
  • 0
  • 607
Түн іші.
Көктегі Ай
Маған қарады.
Мен Айға қарадым.
Тылсым бір күштен
Алабұртып барамын.
Аспанға ілінген
Шам-шырақ бұл.
Сол шамнан—
Көзге көрінбей—
Күміс сәулелер
Жаныма тамшылап тұр.
... Бір кезде біреу
Байғыздай баж етіп
Шамыңды сындырам деп
Аспанға тас лақтырды.
Сонысымен
Сүртілген терезедей
Жарқырап тұрған
Менің жанымды
Сатпақ қылды.
Тап-таза дүние
Әп-сәтте бүлінді.
Көлеңкелер көлбеңдеп.
Елес біткен
Ербеңдеп жүгірді...
Өкініш, өксіктен
Өртеніп барамын...
Түкке де түсінбей
Көктегі Айым
Тағы да
Маған қарады.
Мен жерге қарадым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Оранып ап жап-жасыл шарқатына

  • 0
  • 0

Оранып ап жап-жасыл шарқатына
көктем келдi тағы да Алматыма.
Газондар мен бульварлар өрттей ыстық
қызыл, сары гүлдердiң толды отына.

Толық

Күн сайын мен өлемiн

  • 0
  • 0

Күн сайын мен өлемiн!
Ел-жұрт оны бiле ме?!
Дей көрме сен дер едiм:
Өлген – өмiр сүре ме?

Толық

Билікқұмар

  • 0
  • 0

Ұлы дала,
сахара төсiндегi,
көш бастаған керуен-көшiмдегi,
үлкен, үлкен Ақыл-ой,

Толық

Қарап көріңіз