Өлең, жыр, ақындар

Астана қысы

  • 29.06.2022
  • 0
  • 0
  • 656
Түкірген түкірігің
Қара жерге
Мұз боп тұсетін,
Суықтан бетің
Асқабақтай боп
Домбығып ісетін,
Ашық қалған құлағың
Тоттанған қаңылтырдай
Қаудырлап үсетін
Мына суықтың
Сұрапылын-ай!
Ұйтқыған боранның
Бетіңді оңға бұрсаң
Оң жақтан,
Солға бұрсаң
Сол жақтан,
Бүкшисең —
Жердің астынан
Суырылып ұратынын-ай.
Айналаң түгел
Үйіріліп
Ұйтқып тұр —
Шайтан-бәлелердің
Жын салғанындай.
Апыр-ай,
Мына сукықтың
Дүние тірлікті
Темір торлардай
Құрсаулауын-ай.
Суықтан
Құмдай боп кеуіп қалған
Ақ қарды бассаң —
Аш адамның
Кепкен нан шайнағанындай
Қаршылдауын-ай.
Ағаш біткеннің
Тұла бойларына
Діріл кіріп
Қалшылдауын-ай.
Мына суңықтан
Есім адасты–-ау:
Етегі алау-далау
Боранға оранып
Жатқым келеді;
Бәрінен бұрын,
Желең киінген
Ескерткіштердің үстіне —
Біреуінен басқасына —
Тоңып қалды-ау деп
Тон апарып
Жапқым келеді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Теңіз жағасында өліп қалған шағала

  • 0
  • 0

Қара тастақ жағада
өлiп жатты шағала.
Арсы-гүрсi долданған
толқындармен алысқан,

Толық

Жота басындағы домбыра

  • 0
  • 0

Шетсiз-шексiз мұнарт дала,
айдала.
Ұйып қалған,
тынып қалған айнала.

Толық

Мұңдас

  • 0
  • 0

Өткен өкініштерім мен
Күйреген бекіністерімді
Ойыма түсіріп
Санам сарсылып,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер