Өлең, жыр, ақындар

Қыс

  • 21.07.2022
  • 0
  • 0
  • 820
Жерді жапқан аппақ қармен жалтырап,
Тоғайлы түн жайнап тұрған далам кең,
Шыққан ерте күн сәулесі, шашырап
Күміс қарға жазады алтын қаламмен.
Мен оқимын күннің қарға жазғанын,
Ол жазуды көктемгі егіс жайында,
Көктем туса – сезем қарды қозғарын,
Қар ерісе – шулайды өзен сайында
Сол жазудан көрінеді көзіме
Жасыл тоғай жамылған ел даласы,
Балқып пісіп, қалғып өскен жүзімі,
Бұршақтайын жаудырайтын алмасы.
Тамаша ғой, қарасаңыз аңғарып, –
Күміс қарға ғажап жазу, сызуын,
Күннің өзі мақтан етед таң қалып,
Январьда-ақ алда тұрған күз күнін.
Жер сүйеді қардың қалың болғанын,
Қарсыз қысты жақсы екен деп қалмаңыз,
Босқа айтпаған: «Түссе қыста қар қалың, –
Деп, – күз дәнге толы болар қамбаңыз».
Жерге жауған қарды қабыл алыңдар,
Жатса ақ қар бейне ақ торқа секілді,
Қуантады мені қысқы қалың қар,
Егіннің ол – бітік шығар кепілі.
Қардың буын жұтып бақша бекінді,
Қыс көктемге жол береді, білемін.
Май гүлі, я жаз жемісі секілді,
Қыстыгүнгі күміс қарды сүйемін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қырғыз ақыны — Темірқұлға

  • 0
  • 0

Қайран өмір жасшылық —
Өтіп барад састырып.
Қыздар өпкен бетімді,
Қыл сақалға бастырып.

Толық

Темір керуен

  • 0
  • 0

Шексіз дала төскейін,
Шеңберлеген қол батыр, —
Құлашын тартқан қос шойын,
Жарқырап жонда жол жатыр.

Толық

Тройка

  • 0
  • 0

Тесе қарап жолға неге үңілдің,
Оқшауырақ жарқын серіктеріңнен?
Алас ұрып соққан сонша жүрегің
Албыртқан сезем көркін өзіңнен.

Толық

Қарап көріңіз