Өлең, жыр, ақындар

Сұрғылттау күзгі мезгілде

  • 10.07.2022
  • 0
  • 0
  • 311
Сұрғылттау күзгі мезгілде
Томсарыңқы тынық түн,—
Сұр бұлттау сонау бір кезде
Сарғылттау құмда туыппын.
Құмға жалғас жарқырап
Жатыр сұлу Ақ Жайық!
Суреті көктен қалтырап
Суында жүзген ай жарық.
Көзге ілді кім ол шақта
Мен түгіл, әке-шешемді,
Таң атты, тұрды ел сапқа,
Көтердім мен де еңсемді.
Елмен бірге есейдім
Таңынан өмір нұр жағып,
Осыған мәңгі мен сендім,
Жайнады жер де гүл жарып.
Шырқап ұшар құстайын
Қомдап қауырсынымды,
Көрсеттің маған жастайын,
Өмірім, биік шыңыңды.
Бұл жақсы өмір шыңының
Асқан дауылпазындай
Қуатын ақын жырының —
Ленин — әлем жазындай.
Шыңынан қарап өмірдің —
Десе, елім: мені ақын,
Таңынан туған елімнің
Көтерілді қанатым!

1958



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көңілім

  • 0
  • 0

Көңілде гүлдерім, –
Өмірде сембейді,
Жалынды тілегім,
Білемін, сөнбейді.

Толық

Қырмандағы түн

  • 0
  • 0

Қараңғы түн жұлдыз жайнап,
Жымиып тұр көктегі ай,
Дүние тыныш,
Тек бір дыбыс...

Толық

Ақын мен бұлбұл

  • 0
  • 0

Ойды оятар бұлбұл дейді сайрағыш,
Сонда, ақыннан болған ба ол ойлағыш?
Бұлбұл – гүлдің, ақын – елдің еркесі,
Ақын болсаң, жан толқыта, самғай ұш!

Толық

Қарап көріңіз