Өлең, жыр, ақындар

Тұтқын

  • 11.07.2022
  • 0
  • 0
  • 381
(А. С. Пушкиннен)

Торда отырмын, дымқыл сазды тас тұман,
Мен еркі жоқ асыранды жас қыран,
Қанат қағып менің мұңды жолдасым,
Қанды ас шұқиды терезенің астынан.
Шұқиды, тастап, терезеге қарайды,
Мұңдасындай мені өзіне санайды,
Шықылықтап ишарамен шақырып,
«Кел ұшайық!» дегендей кез қадайды.
«Біз еркін құс, туған...
Уақыт кезеңім,
Әне, ақшыл тау, бұлттан асқан көремін.
Әне, көкшіл көк теңіздің кемерін,
Әне ойнақтап жел гулейді — ол...
Мен едім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Индия жыры

  • 0
  • 0

Біз мақтана аламыз,
Хақымыз бар мақтанар,
өйткені, біз емеспіз
Сотқарлардай сұқтанар.

Толық

Қысқы ымыртта

  • 0
  • 0

Мұхитына көкжиек
Қызыл қанат күн батып,
Оранғандай ақ жібек.
Мұз құрсанды қыр қатып,—

Толық

Ақын мен бұлбұл

  • 0
  • 0

Ойды оятар бұлбұл дейді сайрағыш,
Сонда, ақыннан болған ба ол ойлағыш?
Бұлбұл – гүлдің, ақын – елдің еркесі,
Ақын болсаң, жан толқыта, самғай ұш!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар