Өлең, жыр, ақындар

Көктем

  • 12.07.2022
  • 0
  • 0
  • 511
Көзін қадап көкте күн
Қараса, қарды ерітіп,
Туыпты айы көктемнің,
Жан иесін сергітіп.
Қыста қатқан көлдердің
Мұз көйлегі жыртылып,
Сең жүзгенін мен көрдім,
Толқынды теуіп бұлқынып.
Тарғыл тартып тау басы,
Қарды қағып, буланып,
Ашылғандай арнасы,
Сай-саладан су ағып,—
Қар астында сарсылып,
Күн сағынған қара жер.
Денесі буға малшынып,
Тесін керген дала, өр...
Қарсыз қырды аңсаған
Өріске шығып мал - дағы,
Жүзі жарқын барша адам
Жадыраңқы жан-жағы.
Нұр ойнап мөлдір көзінде
Мектептегі баланың,
Бітеді деп аз күнде
Қуанады сабағын.
Жанданған дала, ой мен қыр
Көңілді колхоз ауылым,
Жорытқан таңнан трактор,
Тілімдеп жердің сауырын.

1948



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жоқ, мен Байрон емеспін, езге жанмын

  • 0
  • 0

Жоқ, мен Байрон емеспін, езге жанмын,
Әлі жұртқа мәлімсіз бір адаммын,
Қуғын көрген сол құсап мен бір кезбе,
Жаным орыс болып тек жаралғанмын.

Толық

Алғашқы адым

  • 0
  • 0

Басқанда алыс жолға алғашқы адым,
Тұлымым желкілдеген жап-жас шағым,
— Кісімде: жетім тайлақ өркешіне
Жарбиып қаршадай боп жармасқаным...

Толық

Ақын көрінісі

  • 0
  • 0

Жазғы жасыл жайлауда
Түріп ақ үй іргесін
Жайып тастап жырды алға
Ашып ақын кеудесін –

Толық

Қарап көріңіз