М. Жұмабаевтың «Жүсіп хан» дастанын оқығаннан кейінгі ой
- 0
- 0
Жаратқаным!
Берші маған – мүмкіндік,
Құдірет бер бір күндік.
Сонда бұлттан ашар едім аспанды,
Жаратқаным!
Берші маған – мүмкіндік,
Құдірет бер бір күндік.
Сонда бұлттан ашар едім аспанды,
Бұзылып қара сөздің тас-қамалы,
Барлығы махаббаттан басталады!
Барлығы махаббаттан басталады:
Гүлдің көзі, баланың жанары да,
Сағынып қалған екем,
Қанатым сағыныштан талған екен.
Туған жер!
Маңдайымнан сүйші менің,
Қанатбек
Керемет !.
Қанатбек
Көптің көкейіндегі ауылға деген сағынышты оятты, ойың ұшқыр,-алымды, қаламың қарымды болсын !.