Болсам да алтын дәрия...

Болғанша тақыс пенде сауда баққан,
Қос қолға қысқа жіпті саумалатқан,
Пәнидің азабынан мойным босап,
Бұлаққа айналсам­ау таудан аққан.
Табысып мәңгілікке тау, даламен,
Жатар ма ем жанарымда аунап әлем?!
Әлдилеп айналамды әнге бөлеп,
Күндіз-түн көмейімнен саулап әуен.
Қарық қып қысы­-жазы аймағымды,
Жалғасам ғасырларға айларымды.
Толқыным тойдан тойды жасап жатса,
Сапырып сары алтындай майда құмды.
Сырымды тұнығыма қанған ұғар,
Адамзат, рахат тапса жан­-жануар.
Жыртқыш та, қарақшы да шөлін басып,
Арылса ниетінен қанға құмар.
Өзгеріп мына дүние түбірімен,
Құтылсақ сарылынан, гүрілінен.
Айдыным ақ торғындай үлбіресе
Нәп­-нәзік жапырақтың дірілінен.
Мен де бір табиғаттың қолтумасы,
Күмбірін көкірегімнің сәл тыңдашы.
Кім білсін тілегімнің не боларын,
Жігіттің қайда қалмас еркін басы?!
Аз ғұмыр орта түсті серуендеткен,
Жастық шақ оралмайды желмен кеткен.
Болсам да алтын дәрия аялдар ма,
Дамылсыз дүние көші керуендеткен.

---