Анаңнан айналайын

(Мұхамеджан Тілеухановқа)

Дүниеге келген жансың, Мұхамеджан,
Жусанды Сарыарқада жұпар атқан.
Кең дала кескен сенің кіндігіңді,
Байжігіт, Тәттімбет пен Тоқа жатқан!
Қаз тұрып домбыраға сүйенгенсің,
Киесі қонбаса кім иемденсін?
Анаңның омырауынан ақ сүт емсең,
Домбыра шанағынан күй емгенсің.
Күй сенің тірлігің де, тынысың да,
Күй сенің отырысың, тұрысың да.
Ішегі домбыраның сөйлеп кетсе,
Тұрады сенің атың тіл ұшында.
Болғанмен тұлғаң кесек, жаның нәзік,
Бересің шертпе күймен көңілге азық.
Қолыңа домбыра алсаң көсілесің,
Аңырап ақ бөкендей бауыр жазып.
Халқыңа қаршадайдан күй тартасың,
Күйлердің қымбатынан сый тартасың.
Өнердің ақ боз үйін асқақтаттың,
Тағдырдың отқа жағып итарқасын.
Бола ма алтын менен күміс бірдей,
Бола ма батыс пенен шығыс бірдей?
Арқалап домбыраңды Жаңаарқада,
Алпысқа келіп қапсың тыныш жүрмей.
Баянды болсын асқан алты белің,
Құттықтап отыр бүгін жарқын елің.
Өзіңсің тірі жүрген күй абызы,
Білмеймін алды ма едің, арты ма едің?!
О, Мұқа, жарасады шалқу бір сәт,
Қияға құсымызды талпындырсақ.
Қазаққа алтын басты ұлдар берген,
Анаңнан айналайын алтын құрсақ!

---