Мөңірек құлын

Ертек тыңда бөлекше
Сұмдық қызық бұл дейтiн.
Құлын жайлы ол ерекше,
Кiсiнеудi бiлмейтiн.
Құлын – сиыр фермада,
Өстi солай туғаннан.
Бұзауы көп арада,
Жалғыз өзi тұрғаннан.
Жатқаннан соң мөңiреп,
Барлық бұзау, төңiрек,
Болды Құлын – мөңiрек,
Мөңiреу естiп көбiрек.
Өстiп Құлын қинады,
Биенi де, айғырды.
Нендей шара қылады,
Екеуi бiр қайғырды.
Кiм түзетер мұны деп,
Iштерiнен тынады.
Бұзау болды-ау Құлын деп,
Сағы жəне сынады.
Бұзаулармен өрiп бiр,
Мөңiрейдi Құлын да.
Бұзаулардан көрiп жүр,
Кейде өктемдiк қылық та.
Оңашада Құлынды
Алады олар мүйiздеп.
Мүйiзiң жоқ, қиын-ды,
Құлын қалай сүзiспек?
Енесiне ол өрiстен
Кейде оралар өкпемен:
«Өткiр мүйiз келiскен
Менде неге жоқ деген?»
Айғыр шығар сазарып,
Жылқы мал деп ең артық.
Бұзаулардың сазайын
Бермек болып жер тарпып.
Мүйiздерi шаншылған
Бұқалардың көптiгi
Еске түсiп басылған,
Бiрақ, талай ентiгi...
Бiрде бие құлынмен
Жылқы ауылға барған-ды.
Көп құлындар мұнымен
Шұрқырасып қалған-ды.
Кiсiнесе құлындар,
Бiздiң құлын мөңiреп,
Естiмеген бұрындар
Таң қалды оған төңiрек
Кiсiнеудi бiлмедi,
Мазақ болды бұл сонда.
Құлын емес бұл ендi,
Бұзау да емес,
Кiм сонда?
Артист дедi құлынды,
Көтеретiн көңiлдi.
Түзе дедi мiнiңдi,
Күлкi етпе бұл өңiрдi.
Өстiп бəрi құлынды
Мазақ етiп тұрды көп.
Соны байқап жырыңды
Қасқыр бас сап қуды кеп.
Қашты Құлын – мөңiрек
Iшiнде ең шабаны.
Қасқырдың ол жемi боп,
Белгiлi ғой қалары.
Құтылмады қашқанда,
Қасқыр жемек оны кеп.
Есi шығып сасқанда
Жiбердi өзi мөңiреп.
Мұны естiген Қасқырдың
Шыдай алмай жүрегi,
Қан қысымы асқынды,
Жолда қалды сүйегi.
Өстiп құлын – мөңiрек
Шын тажалға айналды.
Қошемет, сый көбiрек
Бiр өзiне арналды.
Көрсе болды-ақ қасқырды
Қорқытуға дəнiктi.
Мөңiреп ол састырып,
Көкелерiн танытты.
Шеттететiн бұрындар
Келекелеп менсiнбей,
Өзiн барлық құлындар
Сыйлайды ендi кемсiнбей.
Сөйтiп өмiр сүруде,
Əлгi құлын – мөңiрек,
Не боларын түбiнде,
Кейiн айтам кеңiрек...

---