Көкек

Бір қонып, бір секектеп,
Атым менің «көкек!»- деп.
Керек болса саған жаз
Келдім дейді жетектеп.
Қорықпандар жаз өтет деп,
Мен ғой келген жетектеп,
Тұрады жаз тамылжып,
Қойсам болды «көкек!»- деп.

Көкек ойы

Мен ұшпасам «көкек!» - деп
Жылыр еді күн қалай?
Мен ұшпасам «көкек!» - деп
Жібір еді жер қалай?
Тұрар ма еді жаз жайнап,
Жаяр ма еді жапырақ?
Шығар ма еді құс сайрап,
Ағар ма өзен сарқырап?

Көкектің түсі

Түсінде көкек көріпті:
Кенеттен өзі өліпті.
Көкекпен бірге өлем деп
Көктегі күн де сөніпті;
Әлемді түнек басыпты,
Адамзат, хайуан сасыпты.
Қозғалып таулар көшіпті,
Жұлдыздар үрке қашыпты.
Айналмай жер де қалыпты,
Ормандар отта жаныпты,
Теңіздер кеуіп кетіпті,
Қалдырып құмда балықты.
Түсінде көкек көріпті:
Тіріліп, есі еніпті.
«Көкек:» деп қалса бір рет,
Қалпына дүние келіпті.

Көкек айы өткенде

Көзі ашылды өңгенің
Көкек айы бітті де,
Өтті күні «мен - меннің!»
Жоғалтпадық түкті де.
Қыран қалқып тауда жүр,
Бұлбұл сайрап бауда жүр,
Үнсіз көкек қайда жүр?
Жыра менен сайда жүр!

1960

---