ADAM
- 0
- 1
Адам маған сыбырлады сыр ашып,
Үнсіздігі күрсініске ұласып:
“Мен əлемнің əкесі емен бұл – шындық.
Жұмақты да көрген жоқпын тылсым ғып.
Әуен “Бірінші ғасырға арналған эллегиядан”
Кірпігімізге асылған қоңыраулар зарында,Айтылмаған сөздердің өлімінде өксіген,
Һәм сол сөздің толқынды кеңістігі ішінде,
Балшық кешкен атымен рыцарь бағыт түзейді.
Кеуде тұсым – өлеңім,
Қос жанарым кітаптай.
Сабырыңды ұрлатқан сөз терісі астында,
Көпіршігі көлкіген жарқырауық құтыда,
Сағынышты мұңды әнге елтіп өлген бір ақын,
Өртке оранған дәл осы эллегияны қалдырды...
Көкжиекте қалқыған таңғажайып құстарға,
Шайырларға жыры өзге көздерінде ой көшкен...
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Балалық шаққа оралу
- 0
- 0
Көбелек жегілген күймеге айналу,
Желіккен желдің де арманы.
Есімнен адаса еске алдым мен оны.
Түйсіктің түбінде гүлдерде ой һəм алғаш,
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
#за Аружан
#за Аружан -
Аты жок
Тамаша -
Клютой я
Бірлік түбі-тірлік -
Асқарұлы шадияр
Тағы рахмет
BuraNaiman
Аудармашы ақынның есімі кім екен Шерхан ба?