Өлең, жыр, ақындар

Жаз жайлау

  • 03.02.2016
  • 0
  • 0
  • 8521
Жаз жайлау неткен кең еді.
Жұпарын желмен төгеді.
Балдырған тілді бұлақтар
Құлдилап шауып келеді.
Ұшқан құсқа сорғалап,
Жаяды төсін шартарап.
Құлын, тай тұрмас орнында
Бір-бірін қуып, жорғалап.
Жұмыртқадай ақ үйлер,
Төгіліп тұрған ән күйлер.
Жұп - жұмсақ алақанымен
Жаз жайлау, бәрін-әлдилер.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тұрмыс басты...

  • 0
  • 0

Тамыр жайып,
Оң мен солды таныдық,
Ой мен тілді,
Күн шарыққа жаныдық.

Толық

Атқан таңым

  • 0
  • 0

Атқан таңым, шыққан
Күнім, туған - Ай,
Сендер барда
Мен болмаспын қу мандай.

Толық

Алтын адам

  • 0
  • 3

Бар киімі, қаруы, алтындалған ыдысы,
Тауып алды сүйекті, жер қазғанда бір кісі.
Пақыр емес әрине, Патша ма, әлде кім білсін
Заманында билеген, ұлылырдың ұлысы.

Толық

Қарап көріңіз