Арман аққулары

Жүректері айналып от-жалынға,
Жүзіп мөлдір толқында, пәк сағымда.
Жарқылдаған жаһанның жасынындай,
Жыр боп өткен өмір-ай қас қағымда.

Өзгеше ұғып өмірдің олар құнын,
Өзегінен үн тыңдап торанғының.
Ақ қайыңмен сырласып, таң шолпанға,
Махаббатың ақтарған алау мұңын.

Қайырмасы:
Асқарлы тауын аспаған,
Аманат етіп тастаған.
Арманның аққуларындай,
Артына кеткен қайырылмай.
Жасымай сары уайымға,
Жапырақ жүрек қайыңға.
Жандарын айырбастаған,
Құдаш пен Мұқағалидай.
Қыршында кеткен дариға-ай.
Табылар ма жақсы адам,
Табынар ем нақ соған.

Қорғап жылдан, күндерден, айдан арын,
Қасым болып шалқыған бойда дарын.
Шәмші болып тербеліп ән қайықта,
Айдындарға асыққан қайран ағын.

Көкірегін кернеген көптің зары,
Өнер туын көтеріп кетті бәрі.
Тірісінде құрмет те көре алмаған,
Көңілдегі арманның аққулары.

Қайырмасы

---