Өлең, жыр, ақындар

Мәңгіліктің мұрасы

Өмір барда өлім барын білгенмен,
қимайды екен бұл фәниді өр-кеудең.
Жолкөзері жер қойнына сіңгенмен,
көшті ілгері ақшомды бір күн-керуен.

Бекер жиып шашпақ үшін мал басын,
қашанғы адам өзін-өзі алдасын?!
Дүние – жалған,
Ғайып болар сағымдай,
ағатайым, біл дәнеме қалмасын.

Түгесілмес тіршіліктің михнаты,
нәпсі – жанның айықпас дерт, сырқаты.
Тәубе етемін, мәңгіліктің мұрасы –
ақындардың жазып кеткен жыр-хаты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адамдық

  • 0
  • 0

Тарлан ойлар талап жатыр жанымды,
Талапайға салды тірлік арымды.
Таңсәріде кең тыныстап оянып,
Талақ етіп кеткім келед барымды.

Толық

Сәби–тілек

  • 1
  • 0

Отан-ана,
Жер-ана,
одан кейін – ата-ана.
Сүйсін деймін, құрметтеп

Толық

Өмір сүргім келеді

  • 0
  • 0

Жастық әнін салдырған,
Жанға ләззат қалдырған,
Балаусалы балдырған
Өмір сүргім келеді.

Толық

Қарап көріңіз