Өлең, жыр, ақындар

Мәңгіліктің мұрасы

Өмір барда өлім барын білгенмен,
қимайды екен бұл фәниді өр-кеудең.
Жолкөзері жер қойнына сіңгенмен,
көшті ілгері ақшомды бір күн-керуен.

Бекер жиып шашпақ үшін мал басын,
қашанғы адам өзін-өзі алдасын?!
Дүние – жалған,
Ғайып болар сағымдай,
ағатайым, біл дәнеме қалмасын.

Түгесілмес тіршіліктің михнаты,
нәпсі – жанның айықпас дерт, сырқаты.
Тәубе етемін, мәңгіліктің мұрасы –
ақындардың жазып кеткен жыр-хаты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сәулетай

  • 0
  • 0

Кең-байтақ қазағым көгінің,
Сәулетай – сұңқары елімнің.
Алтын Күн нұрынан төгілген
шуағы болғайсың жерімнің.

Толық

Аман болшы, жан жарым

  • 0
  • 0

Біз табысқан күннен бастап мендегі
Сөнбей келед(і) саған деген сенімім.
Наласы көп,
Жаласы көп Жердегі
Қаталдықтан қорғап жүрген серігім.

Толық

Сыныптастарға

  • 0
  • 0

Алғаш қоңырау үнімен кірдік,
Әліппе ашып, білім меңгердік.
"Үздік" те болдық, "үштік" те болдық,
Тәлім-тәрбие жүгін өңгердік.

Толық

Қарап көріңіз