Өлең, жыр, ақындар

Мәңгіліктің мұрасы

Өмір барда өлім барын білгенмен,
қимайды екен бұл фәниді өр-кеудең.
Жолкөзері жер қойнына сіңгенмен,
көшті ілгері ақшомды бір күн-керуен.

Бекер жиып шашпақ үшін мал басын,
қашанғы адам өзін-өзі алдасын?!
Дүние – жалған,
Ғайып болар сағымдай,
ағатайым, біл дәнеме қалмасын.

Түгесілмес тіршіліктің михнаты,
нәпсі – жанның айықпас дерт, сырқаты.
Тәубе етемін, мәңгіліктің мұрасы –
ақындардың жазып кеткен жыр-хаты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тірілігімді айтам ба, тірлік оңбаса

  • 0
  • 0

Тірілігімді айтам ба, тірлік оңбаса,
ірілігімді жалмады күндік далбаса.
Ойым бір жақта, сезімім басқаны көксер,
қайтемін, бірлік болмаса?!

Толық

Торламасын көгімді қара бұлттар

  • 0
  • 0

Қарауыл Түн кірпігін қаға алмаған
тербетеді бесігін Тыныштықтың.
Жымыңдасқан жұлдыздар – сан алдаған
маржандары Көктегі ырыс-құттың.

Толық

Нағашылар

  • 0
  • 1

Ағасы бар жігіттің –жағасы бар,
інісі бар жігіттің – бағасы бар.
Аданасты жігіттің бағы ашылар,
аман-түгел ар ме екен нағашылар?!

Толық

Қарап көріңіз