Кетерде

Туған жерден кетерде,
Алдым қызыл аршаны.
Болды оным бекерге,
Бәрібір жан аңсады.
Туған жерден кетерде,
Іштім тұнық көл суын.
Болды оным бекерге,
Қанбай қойды сусыным.
Туған жерден кетерде,
Шықтым биік тауына.
Болды оным бекерге,
Сеп болмады жаныма.
Не дер екен бұған ел:
Сенен артық жоқ десем.
Барлық ойым, туған жер,
Сенен ұзап кетпесем.
* * *
Жер көтерген арқасы ауырсынбай:
Орман, аспан, көлдерді, дала таңын.
Бұлт жүзеді бозамық қауырсындай,
Жайлап желпіп қазақтың Қаратауын.
Жол үстінен ұшады тобыменен,
Дүр сілкініп, пыр етіп бұлдырықтар.
Көтеріліп етектен қобыменен
Өріс беттеп барады мыңғырып мал.
Ұлан дала сыйғандай суреті,
Жарқыраған қойшының жұлдызына,
Сәулесімен көрсетіп сый-құрметті,
Қарағандай биіктен күн қызыға.
* * *
Ағып жатыр сұлу Сыр
Айқай салып арқырап.
Түн қойнында бұлыңғыр
Жалғыз өзі жарқырап.
Амуменен жарысып,
Барады Сыр Аралға.
Көк теңізде табысып,
Құмары бір қанар ма?
Сынып зәрлі қаһары
Қалшылдап қайтқан кәрі ашу.
Сапырыла ағып барады
Сары алтындай сары су.
* * *
Соғыстың сонау кезінде,
Киініп солдат көйлегін.
Досымыз болды біздің де,
Обалы қанша Гейненің.
Германия жерінде,
Құртысып бірге ел жауын.
Майданның алғы шебінде,
Өзі де болды Тельманның.
Жетпедік оңай жеңіске,
Өттік біз өр мен қиядан.
Қол создық туыс неміске,
Тұп-тура Германиядан.
Жау емес енді жақын боп,
Қол алып, басты бір қостық.
Салют боп соңғы атылды оқ,
Бекіді сонда шын достық.
Жайнады жарық жұлдыздар,
Жарқылдап жанның отындай,
Достықты енді кім бұзар,
Құшақтасқан егіз толқындай.
1956

---