Қайықшы қыз

Жатыр түнде Ақ Жайық
Көк көрпесін кең жайып.
Толқын сүйген ернеуін,
Жағасында желқайық.
Гурьевті қақ жарып,
Жалпақ Жайық жайласқан.
Күндізгідей жап-жарық,
Айдынында — айлы аспан.
Қолаң шашы толқыған
Ақ Жайықтың желімен.
Туғандай көк толқыннан
Сөйлесті қыз менімен.
— Кештеу қалдым ғапу ет,
Барар жерім арғы бет.
Егер ауыр болмасам,
Қарындасым, алып өт.
— Қайық батып кетердей
Жан екенсіз өте ірі.
Келдіңіз бе көтермей
Ақ Жайықтың көпірі.
— Жаңа келдім бұл маңға
Барлық сырын білем бе?
Тура жолым тұрғанда
Қөпірді іздеп жүрем бе?
Болғандай сәл айыпты,
Қыз орынды ұсынды.
Жағалаудан қайықты
Жайық жайлап ысырды.
Құшағына ап көк ала
Тербей берді майда ағыс.
Жақын екен жаға да
Көрінгенмен жайда алыс.
Қойдым сол кез мен ойлап,
Болмады-ау деп Жайық кең.
Су сыбырлап,
жел ойнап,
Жүзе берсек қайықпен.
1956

---