Өлең, жыр, ақындар

Нарзан қайнары

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1826
Аспанның ақ бұлтын ап,
Жер астына сүңгіген.
Бұлақ болып бұрқылдап,
Атқылаған үңгірден.
Табиғаттың таңғы шақ
Құйып алған ауасын.
Жақсы дәрігер жанға ұсап,
Тапқан жүрек дауасын.
Көрінгендей өзінен
Мөлдір ауа, бұлт көбік.
Елең-алаң кезінен
Ентелейді жұрт келіп.
Ширағандай бәрі де
Шипа судан бір ішіп.
Қуанғандай кәрі де
Жас боп қайта күлісіп.
Шаңға батқан қашанғы
Арам ойлы арзан жан.
Жұртқа пайда жасауды
Үйренсін сол Нарзаннан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Таң атқанда

  • 0
  • 0

Ақырын күліп таң атқанда,
Көк атылас жамылып.
Кең даланы оятқанда,
Таң дабылы қағылып.

Толық

Сызықтар

  • 0
  • 0

Сызықтардың сыры жұмбақ тұмандай,
Келем оның құпиясын ұға алмай.
Мүмкін сызық түспей қағаз бетіне
Көңілдерде жүзіп жүрген шығар жай.

Толық

Жол дәптері

  • 0
  • 0

Жол дәптері жанымның
Жазылмаған беттері.
Бар онда Алтай тауының
Асулары, өткелі.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер