Өлең, жыр, ақындар

Нарзан қайнары

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1912
Аспанның ақ бұлтын ап,
Жер астына сүңгіген.
Бұлақ болып бұрқылдап,
Атқылаған үңгірден.
Табиғаттың таңғы шақ
Құйып алған ауасын.
Жақсы дәрігер жанға ұсап,
Тапқан жүрек дауасын.
Көрінгендей өзінен
Мөлдір ауа, бұлт көбік.
Елең-алаң кезінен
Ентелейді жұрт келіп.
Ширағандай бәрі де
Шипа судан бір ішіп.
Қуанғандай кәрі де
Жас боп қайта күлісіп.
Шаңға батқан қашанғы
Арам ойлы арзан жан.
Жұртқа пайда жасауды
Үйренсін сол Нарзаннан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Зеренді

  • 0
  • 0

Тауың көкке өрлетіп,
Тигізгендей төбемді.
Көліңменен тербетіп,
Көп туғыздың өлеңді.

Толық

Қыз мұнарасы

  • 0
  • 0

Атылып мұнарадан қыз құлаған.
(Қадалып түйліккен шал — құзғын оған).
Жұтқанда жас аруды кәрі теңіз,
Кеудеге бұлтын жиып күз жылаған.

Толық

Белоруссия

  • 0
  • 0

Қойныңа ендім құмартып,
Орманға толы өлкеңнің.
Түтіннен түсің мұнартып,
Сен кеше жанып өртендің.

Толық

Қарап көріңіз