Өлең, жыр, ақындар

Нарзан қайнары

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1986
Аспанның ақ бұлтын ап,
Жер астына сүңгіген.
Бұлақ болып бұрқылдап,
Атқылаған үңгірден.
Табиғаттың таңғы шақ
Құйып алған ауасын.
Жақсы дәрігер жанға ұсап,
Тапқан жүрек дауасын.
Көрінгендей өзінен
Мөлдір ауа, бұлт көбік.
Елең-алаң кезінен
Ентелейді жұрт келіп.
Ширағандай бәрі де
Шипа судан бір ішіп.
Қуанғандай кәрі де
Жас боп қайта күлісіп.
Шаңға батқан қашанғы
Арам ойлы арзан жан.
Жұртқа пайда жасауды
Үйренсін сол Нарзаннан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қобыз

  • 0
  • 0

Дала бір жұлдызы жоқ қаралы аспан,
Көгінде ана зарлап, бала адасқан.
Үміт бір шала-жансар ақсақ киік,
Тағдыр бір асау құнан ала қашқан.

Толық

Тбилиси

  • 0
  • 0

Тбилиси, қалдым саған күз барып,
Тұрып алды үйір-үйір құзда бұлт.
Пушкнн асқан асуларды көрсетпей,
Көлегейлеп бүркей түсті ол қызғанып.

Толық

Тақташ

  • 0
  • 0

Өлермін де
Ұмытылармын деп,
Бекер,жүрек,жанасың.
Тамбов ормандары

Толық

Қарап көріңіз