Өлең, жыр, ақындар

Қазықұрт

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2834
Мұз жарылып, сең қаптап,
Жеткенде осы жапанға.
Қалып па едің сен сақтап,
Нұқ кемесін топанда?
Кеме тұрсын төбеңде
Қайық тоқтар бұдыр жоқ.
Кеттің тарап сен елге
Ертегі күн жыры боп.
Тасқын шайып, жел кеулеп,
Бітіпсің-ау мүжіліп.
— Қай заманнан келген,— деп
Қарай берем қызығып.
Дастанындай даңқтың,
Көп шежірең жазылып.
Арқасында халықтың
Биіктедің, Қазықұрт.
* * *
Сонау Торғай Қызбелінде
Бұлақтардың қыз үні.
Ай шалқалап өзенінде
Ойнайды жел сыбызғы.
Сонау Торғай далалары,
Қызыл шырай жүздері.
Лениннің жалаулары,
Аманкелді іздері...
Кетем сүңгіп ағашына
Кезе берем жағалай.
Көрінер шал анасына
Сол баяғы баладай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сороть—пушкин өзені

  • 0
  • 0

Өлең-жырдың өзегі —
Міне, бұл Пушкин жері,
Сороть — Пушкин өзені,
Маленец — Пушкин көлі.

Толық

Бұрқасын

  • 0
  • 1

Жаяу боран бұрқасын
Иір жіпті кідірмей.
Үйір қардың ұлпасын
Аққудың ақ жүніндей.

Толық

Жүзім – жұлдыз анар – таң

  • 0
  • 0

Толқисың бұлттай көк жібек,
Шеберсің көрген қалар таң.
Күніңдей ыстық елжіреп,
Жаясың құшақ, Самарқан.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер