Өлең, жыр, ақындар

Өсиет

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2789
Тұрмын алып бас киімді
Туысқандар қабырында.
Көздерімнен жас құйылды
Жаным батып ауыр мұңға.
Қайта оралды алыс қайғы
Қаралы бұлт кескініндей.
Жел азынап дауыстайды
Өлген жандар өксігіндей.
Жаудың ізі жатыр сайрап,
Тростонец дөңесінде.
Көп халықты атып, айдап,
Өртеген пеш өңешінде.
Міне, осы жау ғаламаты
Құртудан жоқ құлқы басқа.
Өлгендердің аманаты
Жазулы тұр құлпы таста.
Жауын-шашын шайса-дағы,
Әлі әріптер көнермеген.
Сол өсиет ой салады,
Тасқа жазған өлеңменен.
«Жаулар турап жапырақтап,
Ет кессе де етімізден.
Тұрдық адам атын ақтап,
Сырды шашпай шетімізден.
Тартып азап ең ауырын,
Біз көмілдік бүгін жерге,
Тапсырамыз жер тағдырын,
Аманат қып тірілерге».
Осы сөздер жалын болып,
Құйылғандай қанымызға,
Алай-түлей дауыл соғып,
Тұрғандай бір жанымызда.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Еңбек зейнеті

  • 0
  • 0

Тың даланы түлетем деп
Өтті талай күресте таң.
Көкірегіне күн мекендеп,
Тұрды ұйқысыз республикам.

Толық

Шевченко жайықта

  • 0
  • 0

Жайықта ақын күбірлеп,
Құпия ойға берілді.
Тасыған өзен дүрілдеп,
Днепр боп көрінді.

Толық

Ақмара

  • 0
  • 0

Өзбек қызы Ақмара,
Екі көзің қап-қара.
(Халық өлеңі)
Ақ жүзінде қызыл от,

Толық

Қарап көріңіз