Өлең, жыр, ақындар

Өсиет

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2591
Тұрмын алып бас киімді
Туысқандар қабырында.
Көздерімнен жас құйылды
Жаным батып ауыр мұңға.
Қайта оралды алыс қайғы
Қаралы бұлт кескініндей.
Жел азынап дауыстайды
Өлген жандар өксігіндей.
Жаудың ізі жатыр сайрап,
Тростонец дөңесінде.
Көп халықты атып, айдап,
Өртеген пеш өңешінде.
Міне, осы жау ғаламаты
Құртудан жоқ құлқы басқа.
Өлгендердің аманаты
Жазулы тұр құлпы таста.
Жауын-шашын шайса-дағы,
Әлі әріптер көнермеген.
Сол өсиет ой салады,
Тасқа жазған өлеңменен.
«Жаулар турап жапырақтап,
Ет кессе де етімізден.
Тұрдық адам атын ақтап,
Сырды шашпай шетімізден.
Тартып азап ең ауырын,
Біз көмілдік бүгін жерге,
Тапсырамыз жер тағдырын,
Аманат қып тірілерге».
Осы сөздер жалын болып,
Құйылғандай қанымызға,
Алай-түлей дауыл соғып,
Тұрғандай бір жанымызда.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақ түс

  • 0
  • 0

Сүйемін түскі тауды аппақ,
Сүйемін қысқы қарды аппақ.
Сүйемін өзен жарына
Сүйеніп тұрған талды аппақ.

Толық

Мәңгілік оты

  • 0
  • 0

Тарихын талай жас жаттап,
Болатын талай жылға аңыз.
Бір мұнара асқақтап,
Аспаннан қарап тұр жалғыз.

Толық

Оңтүстік аспаны астында

  • 0
  • 0

«Сырыағаш» курорты
Сарыағаштың атын ақтар
Жоқ самсаған сары ағаштар.
Әлі сәби жапырақтар,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар