Өлең, жыр, ақындар

Қаршыға

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2288
(Әлжаппар Әбішевтің аузынан)
1
Қаршыға ұқсап көктің нүктесіне
Қалықтап тұрды алмай түкті есіне.
Бір мерген көре салып нысанаға ап,
Жабысты мылтығының шүріппесіне.
Бұрқ етті қою түтін шудаланып,
Қадалды атылған оқ тура барып.
Бір аунап түсті де құс құлдилады,
Лақтырған тастай жерге зырлап ағып.
2
Жатты ол көкке қарап көл шетінде,
Ұшардай қанат шіркін көнсе еркіне.
Кек оты жанарында жалындады,
Көз жасын намыстанып көрсетуге.
Қөңілін жапты қайғы — қара тұман,
Сорғалап ақты қаны қанатынан.
Мергенге қараған жоқ. Көзін салды
Көгіне ұшу үшін жаратылған.
Шайқады дауыл тұрып тыныш күнді,
Жатты ол шығармастан дыбыс үнді.
Тек қана аспаннан көз айырмады,
Тағы да аңсағандай бір ұшуды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жұлын көк

  • 0
  • 0

Толқынды сұлу жалы бар,
Желден жүйрік жұлын көк
Жайылып жүр жануар,
Көк шалғынды жұлып жеп.

Толық

Октябрь — май

  • 0
  • 0

Шаңқай түсте шатұр-шұтыр тулап өрт,
Борап болып жөнелді ұйтқып тұнған көк,
Ленинге атылған оқ атылды.
Қайта айналып қырық бірінші жылда кеп.

Толық

Бозшакөл басында

  • 0
  • 0

Осы екен ғой ата-бабам өлген жер,
Жоқ оларды қазір көзбен көргендер.
Ескен желдер қанатына мініп ап,
Көшкен құмдар,

Толық

Қарап көріңіз