Оқпақ

Қыс даланы қырыны ап,
Қырды жапқан қар аппақ.
Отыр бей-жай шырылдап,
Қарағашта қара оқпақ.
Қанаттарын сілкініп,
Қадалады қуысқа.
Тұмсық шоқып, ұмтылып
Іздейді құрт-құмырсқа.
Бейне ағаштың бүрі дәл,
Кіп-кішкентай қарамы.
Қыстан шығар түрі бар
Тай жегендей талабы.
Сай жағалап, өрлеп құз
Байғұс ол да күн көрсін.
Бостан-босқа еңбексіз
Тегін тамақ кім берсін.
***
Тасқында арық болып құлаған жар,
Еңкейіп соған төніп жылаған тал.
Сыңсиды жасын төгіп жас бұлақтар
Жол таппай соғылысып сынадан тар.
Табиғат бөбектері бір туысқан
Қайғысын бір-бірінің ұғынысқан.
Достасып бір-біріне сүйемел боп
Көктемге құлаш ұрған шулы қыстан.
Шырындай жер ананың нәрі демеп,
Көктемде жасарады кәрі терек.
Күні жоқ адамзаттың табиғатсыз
Ауасы, суы, гүлі – бәрі керек.
Тауы алтын, өзендері – күміс балдай,
Таусылмас табиғатта ырыс бардай.
Әсемдеп бірін-бірі әдемілеп,
Еңбекте екеуі бір туысқандай.

---