Өлең, жыр, ақындар

Күн күркірі

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2838
Күн іш тартып күрілдеп,
Көкте ойнатты жасынын,
Құя салды дірілдеп,
Ақ селі мен ашуын. ,
Бұлттар жерге қарады,
Көк жүзінен көшерде,
Қарық қылып даланы,
Тоғытыпты нөсерге.
Тіршілікке себепкер,
Бұлтты ұзатып бас шүлғып,
Теңселеді теректер,
Көздерінен жас шығып.
* * *
Көрдім түнде найзағайдың өлгенін,
От боп лаулап бір мезетте сөнгенін,
Шұғыласы шоқ-шоқ болып шашырап,
Құлап түскен секілденді жерге күн.
Құдірет көріп айтсақ-тағы атын мың,
Көрдім көкте өлген кезін атомның.
Мен өлгенін көрген жоқпын аққудың,
Мен өлгенін көрген жоқпын ақынның.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күндізгі нөсер

  • 0
  • 0

Көк аспанды сілкілеп,
Күн бұрқанды күркіреп.
Дүниені шайқаған,
Тынды да бір шу қайтадан.

Толық

Құрдасқа

  • 0
  • 0

Белгісіз туған күніміз,
ЗАГС жоқ қазақ жерінде.
Жиырма екінші жылы біз
Келіппіз осы өмірге.

Толық

Жаңғырық

  • 0
  • 0

Шуылдаған бұлақтардың
Жаңғырығы бар менде.
Шайған дала қыраттарын
Жаңбыр үні бар менде.

Толық

Қарап көріңіз