Ақынға
- 0
- 0
Үнсіздік даласында,
азап пен тұнған шерге
шаң, тозаң арасында
гүлдейді жырлар сенде.
Өзімді жүрегіңнің есі қылдың
Өзімді жүрегіңнің есі қылдың,бұл жайды, амалым не, кеш ұғындым.
Өзіңді мен де оңаша қиялдадым,
жаным деп жүрегімнен күй арнадым.
Жас сезім гүлдей нәзік, адал да едім,
тек сенен бақытымды табам дедім.
Айлы түн қыз жанынан сыр ұрласа,
сен дедім ерке самал сыбырласа.
Жатсындым, өзгелерді көзге ілмедім,
сен бірақ жан күйіңді сездірмедің.
Бейнемді көңіліңнен шығармадың,
мен бірақ кезінде оны ұға алмадым...
Өмірде өткелі көп, әні қысқа,
ал бұған кінәлі кім - жазымыш па?
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Түсініксіз тым кейде
- 0
- 0
Түсініксіз тым кейде
шариѓаты тірліктіњ.
Құдай оны білмей ме –
жалған қайсы, шындық кім?
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Медина
Керемет -
жанна
неге аяқталмаған екен -
Ханга арналган олен
Махамбет
Іңкəр
Өлең маған шамалы ұнады