Өлең, жыр, ақындар

Баянаула

Баянауланың қойнынан
аналық иіс аңқиды.
Уызын беріп тойдырған
балауса буын балқиды.

Баянға махаббатымды
жеткізе алман тілменен.
Ардақты асыл атыңды
қазақта жан жоқ білмеген.

Далбаның жусан иісі
сепкендей жұпар жаныма.
Тірліктен кеткен киесі
ұмтылар үміт таңыңа.

Баянның құшақ ашқанын –
сағыныш дермін сарғайған.
Өзіңсіз өмір – қас-қағым
өтетін аңсап шалғайдан.

Көп жасап, көпті көргендер –
сен үшін сәби бәрібір.
Торайғыр гүлін тергендер –
етегін бойлап әлі жүр.

Баянға тура тартамын
дәм шақырар туса күн.
Сырыңның барын сарқамын,
келмейді тағы сусағым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жамбыл жүзге бекер келген жоқ шығар

  • 0
  • 0

– Жамбыл жүзге бекер келген жоқ шығар, -
деп біреулер жақсылыққа топшылар.
Аз ба, көп пе – тағдырдың ол жазуы,
Хас талантта – жоқшы бар.

Толық

Туған жер

  • 0
  • 2

Өтіп жатқан әрбір күнім – сый-ағын,
маржандарын, асылдарын жиямын.
Сағыныштың пернелері сыңғырлап,
тербетеді туған өңір күй-әнін.

Толық

Қасқа құлын

  • 0
  • 0

Атам маған ауылда
қасқа құлын сыйлады.
Қарамайды жауынға,
аулаға да сыймады.

Толық

Қарап көріңіз