Ілиясқа

Жан едің күй іздеген, жыр іздеген,
Көңілден биік арман, сыр үзбеген.
Сен кеше өр едің ғой, құдіретті,
Тілдескен сонау асқар шың құзбенен.
Ел, мейлі, өлген десін, оны ұқпаймын,
Тірісің! Көңілден жас тоғытпаймын.
Баяғы сырлы қара қобызымен,
Күй тартып осында жүр Молықбайың.
Келесің әуелгі арын өр екпінмен,
Жоталы сай-салаңды бөлеп күймен.
Таптың да тың суретті табиғаттан,
Отырсың ел төрінде бөлек сыймен.
Көрем де күй жорғаны маймаңдаған,
Қызықтап, елтимін де, қайран қалам.
Сол күйден көрем абзал дидарыңды,
Жымиып жұрт ішінде жайраңдаған.
Тағы аңсап асыл жырды тұр-ау елің,
Сен кеше алғыр едің, қыран едің.
Ойпырай, әні-әні анау белден,
Келеді омыраулап Құлагерің.
Қызықтап мол суретін ми даланың,
Нотаға түспей қалған күй табамын.
Сен туған өлкедегі жаңа саздың,
Кеудеме құяр едім сыйса бәрін.
Жан едің күй іздеген, жыр іздеген,
Көңілден биік арман, сыр үзбеген.
Ақсуда туып-өскен қарындасың,
Келеді өзің салған бір ізбенен.

---