Ренішім

Күн.Күн батып барады қызарып батыс жақтан,
Далада отырмын тағы да сағыныштан,
Көзді алып,ұшып барады,күн нұры шағылысқан,
Мендегі ой мазасыз сан сұрақтан.

Айым.Айтшы маған,бүгін қандай күн ?
Мұсылманға мейрам болған ұлы күн.
Неге ? Неге отыр тойламай бұл ел жалғызын.
Киелі болып қалған 22-наурызын.

Қынжылтады,сан сұрақ бүйір шеттен,
Талай ақын сағыныштан азап шеккен,
Қашан ? Айығармыз осы дерттен.
Музам,мен сені өзіме серік еткем.

Айдың нұры.Тағы отырмын қолыма қалам алып,
Сен жайында жазайын,рұхсат берсең ашылып,
Бір минут жырақ болсам кетемін ғой сағынып,
Жүрші жанымда әрқашанда табылып,

Гүлім. Көктем келді,күлімсіреп,жадырап,
Тамаша кейіпке енді сан тарап,
Айым. Сағынғаннан өлең жазам,
Есіме алып бейнеңді,
Шималанған ақ параққа толтырамын-ау өз бөлмемді.

Сағым құсым,самғап ұшып өлең бақтың көгіне,
Өлеңімді тек өзіңе арнаймын төгіле,
Шабытым су сурап тұр,
Ақ парақ пен көгілдір сиядан,
Сеніміме сызат келтіріп,
Құлатып кетпеші мені,
Өзім соққан биік қиядан.

---