Өлең, жыр, ақындар

Түнгі қала...

Түнгі қала... Шамдары жарқыраған...
Дәл осындай ұнайды қалпы маған.
Әуеніме үйлескен түн-тыныштық
Сиып кетер өзіне жарты ғалам.

Иісі де сағыныш иісіндей,
Үнсіздікке әлемім жиі сіңбей.
Сезіміме жаралған жан дүние
Сағынуда жанарым сәт ілінбей.

Кеудеме махаббатым үңіліп... Ұмытылды.
Жанарыма ұмыт болған сыры тыңды.
Әңгүдікке теңелген сезім байғұс
Сағынышқа оранып болды жынды.

Қойнына сап, түн әлемін үгітті,
Өлтіріп ап, қоя салдым үмітті.
Таң бозарып атуға шақ қалғанда
Шапағы кеп қара мұңды жібітті.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өкпелеме

  • 0
  • 1

Өкпелей берме, Өмір онсыз да бес күндік,
Еркелеп жүріп, еркелікпен ЕС білдік.
Мұңайып, жылап, өкпелеп жатқан бұл күнде
Өмірге келген сәбидің үнін естідік.

Толық

" Жақұтым-ұлым"

  • 0
  • 0


Мендегі байлық, жақұтым -ұлым,
Мендегі арман- бақыты оның.
Балалық балғын шақтарын сенің
Ертегі елі болсыншы ұлым.

Толық

Тағдыр.

  • 0
  • 0

Күйретіп алып құрауға неге асықтың?
Биікте тұрған көңілді неге жасыттың?
Тоңдырып алып суығына жаныңның
Жылытуға сонша неге асықтың?

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар