Өлең, жыр, ақындар

Түнгі қала...

Түнгі қала... Шамдары жарқыраған...
Дәл осындай ұнайды қалпы маған.
Әуеніме үйлескен түн-тыныштық
Сиып кетер өзіне жарты ғалам.

Иісі де сағыныш иісіндей,
Үнсіздікке әлемім жиі сіңбей.
Сезіміме жаралған жан дүние
Сағынуда жанарым сәт ілінбей.

Кеудеме махаббатым үңіліп... Ұмытылды.
Жанарыма ұмыт болған сыры тыңды.
Әңгүдікке теңелген сезім байғұс
Сағынышқа оранып болды жынды.

Қойнына сап, түн әлемін үгітті,
Өлтіріп ап, қоя салдым үмітті.
Таң бозарып атуға шақ қалғанда
Шапағы кеп қара мұңды жібітті.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өкпелеме

  • 0
  • 0

Өкпелей берме, Өмір онсыз да бес күндік,
Еркелеп жүріп, еркелікпен ЕС білдік.
Мұңайып, жылап, өкпелеп жатқан бұл күнде
Өмірге келген сәбидің үнін естідік.

Толық

Іздедім...

  • 0
  • 0

Қиыры жоқ Ғасырдан іздедім
Тиымы жоқ Асылдан іздедім
Жиыны жоқ Жасымнан іздедім
Таба алмадым...

Толық

Бақыттың құны

  • 0
  • 0

Бақыттың құны- бақытты іздеп
құлаған ,
Титтей қуанышқа бақандай етіп
жылаған.

Толық

Қарап көріңіз