Өлең, жыр, ақындар

Түнгі қала...

Түнгі қала... Шамдары жарқыраған...
Дәл осындай ұнайды қалпы маған.
Әуеніме үйлескен түн-тыныштық
Сиып кетер өзіне жарты ғалам.

Иісі де сағыныш иісіндей,
Үнсіздікке әлемім жиі сіңбей.
Сезіміме жаралған жан дүние
Сағынуда жанарым сәт ілінбей.

Кеудеме махаббатым үңіліп... Ұмытылды.
Жанарыма ұмыт болған сыры тыңды.
Әңгүдікке теңелген сезім байғұс
Сағынышқа оранып болды жынды.

Қойнына сап, түн әлемін үгітті,
Өлтіріп ап, қоя салдым үмітті.
Таң бозарып атуға шақ қалғанда
Шапағы кеп қара мұңды жібітті.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өкпелеме

  • 0
  • 1

Өкпелей берме, Өмір онсыз да бес күндік,
Еркелеп жүріп, еркелікпен ЕС білдік.
Мұңайып, жылап, өкпелеп жатқан бұл күнде
Өмірге келген сәбидің үнін естідік.

Толық

Өмір

  • 2
  • 1

Толқындаған мына өмірдің тасқынына шыдамай,
Тәлтіретіп жібереді кей-кездері сын ұдай.
Сабыр қылып шыдауға да көнбейді
Бұл өмірден өте алмассын жыламай.

Толық

Мазаламайын

  • 0
  • 0

Мазаламайын жүректе сезім, жүзімде мұң жатса да
Бақытты болғын, бақытты қылар жат қана.
Мазаламайын, мазалауға хақым жоқ
Жүрегім жылап, қайтар деп маған жатса да.

Толық

Қарап көріңіз