Өлең, жыр, ақындар

Айналамда бозөкпе – кілең бала

  • 30.03.2018
  • 0
  • 0
  • 3316
Айналамда бозөкпе – кілең бала,
кілең бала ішінде жүрем дара.
Қыз-ақкөңіл, сол тектес күйеу бала,
ұл-келінде пәктік пен жігер ғана.
Ойламастан қалғанын маған күз кеп,
Өздерінше іс етер амал іздеп
бәрі маған жаудырап жалтақтайды,
бірдеңені бүлдіріп алармыз деп.
Ренжітіп өлеңді астан қалдым,
өкпелері қазандай дастандардың.
Жыр күткендер тағы бар жаутаңдаған,
осылардан жанымда тапсалған мұң.
Бастықтарға бұрыннан семген үміт,
(Алдарына бармаймын мен де емініп)
тағдырыммен ісі жоқ, ешбірінің –
мен бармын ба, кеттім бе жерге кіріп.
Білем, өлсем қамқорсып ас берерін,
Бейнемді ойып, атымды тасқа егерін.
Тірімде жайымды білмеген қоғамыңды
өлмей тұрып күрер ем тапсам ебін,
кетем сосын бетке алып мақшар елін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Партеногенез

  • 0
  • 0

Маған ақыл үйретуші мықтылар
күннен-күнге есалаң боп барады,
бірінің де жағдайы жоқ түкті ұғар,
мен де оларды тыңдағаным шамалы.

Толық

Аңшылық туралы жыр

  • 0
  • 0

-…ол жат еді: жаттың тілін, халқын да
жеккөргеннен өт құйылып алқымға,
ұлтымыздың ары болған ақынның
көре алмады даңқын да.

Толық

Неге осы мен елпілдеп қуанбаймын

  • 0
  • 0

Неге осы мен елпілдеп қуанбаймын?
Ілінген бе мойныма тұмардай мұң?
Қайда барсам, сумаңдап шығады алдан
шұбарлана ысылдап жылан-қайғым.

Толық

Қарап көріңіз