Өлең, жыр, ақындар

Мұң

  • 14.08.2018
  • 0
  • 0
  • 2710
Келмесем де мұңайғым,
Оралар еске сол шақтар.
Үйрілген күлкі, түн, айдын,
Көзден ұшқан моншақтар.
Келмесем де жабыққым,
Зулайды күндер ағады.
Жастық сырын жаңа ұқтым,
Тынбай қанат қағады.
Келмесе де жүдегім,
Күңкілден көңіл қалады.
Ауырып кейде жүрегім,
Ойларға небір салады...
Жаным менің желге ғашық,
Омырауды терлеп ашып.
Самалың боп соғармын мен,
Жүрсем егер жерді басып.
Жаным менің күнге ғашық,
Жүрмеу үшін түнде адасып.
Маған ғана қараймын деп,
Нұр толтырды-ау бір қарашық.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айбының бар

  • 0
  • 0

Дұшпаның жасқанардай.
Ақылың бар
Жұртыңды басқарардай.
Көңілің бар

Толық

Көл басындағы ой

  • 0
  • 1

Жарық ай шың басында қиылып тұр,
Көл беті нұрланады
Құйылып нұр.
Басында Бурабайдың салдық құрып,

Толық

"Алтын жазық"

  • 0
  • 0

Күресуден көрмеген халқың қажып,
Ел көсемі — қашан да алтын қазық.
"Ақын болса толғанып, қалсын жазып",
Дегендей, тербеледі "Алтын жазық".

Толық

Қарап көріңіз