Өлең, жыр, ақындар

Раушан

  • 16.08.2018
  • 0
  • 0
  • 3108
Сыйладың аттанарда раушан гүлін,
Қалай айтып әсерін тауысам бұның.
Қараған сайын тағы толғандырып,
Жаныңның еске салар жайсаңдығын.
Аумайды екен гүлінен Алматының,
Қуандым мен,
Қалды өкпем,
Қалды ашуым...
Гүлің түр терезеде үлбіреген,
Жақсы әнінің тілегендей жалғасуын...
Біреу шоқтай қызыл алаулаған,
Оның талай айтары бар-ау, маған.
Біреу ақша бұлттай нәзік, ұлпа,
Ғашықтың жүрегіндей жалаулаған.
Біреу шыққан күндей қызыл күрең,
Ақынның жүрегіндей қызу білем.
Ойлама, ұмытар деп, аяулы дос,
Жүрермін гүлден көріп жүзіңді мен.
Ақ гүлмен ырғалады жазық біткен,
Гүл сырын —
Тауыса да алман жазып тіптен.
Еске алып жүрермін мен бәріңді де,
Осынау, гүлге біткен нәзіктікпен.
Озар уақыт, тозар-ау, гүлдің өңі...
Өзгермей қалар адам, кім біледі.
Табиғаттың гүлдері ескіргенмен,
Гүл — көңілім жаңарып, үлбіреді!
Қашан да раушан гүлің сақталады,
Құлпырады, жанардай шоқтанады.
Көз алдыма келтіріп тұрар дәйім,
Өзіңді де, гүлдері көп даланы,
Серуен құрған жер еді, деп баяғы!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Гүл

  • 0
  • 1

Еменнің жалғыз түбірі,
Тұратын шыңның үстінде.
Жетпесе желдің күбірі,
Жеткен емес ешкім де.

Толық

Баянжүрек

  • 0
  • 0

Қасиетті туған жер —
Баянжүрек,
Сусыған сәуле шашы,
Самал жібек.

Толық

Халық әні

  • 0
  • 0

Халықтың аялаған әні,
Барады аспанға өрлеп аруағы.
Кім айтар, ел өнерге жарымады,
Табылар, тал бойынан бәрі-дағы.

Толық

Қарап көріңіз