Өлең, жыр, ақындар

Алматы — астанасы ғашықтардың

  • 22.08.2018
  • 0
  • 0
  • 5307
I
Қарашы сәулетіне Алматының,
Нұры бар келбетінде алмасының.
Жұмағын жер бетінің аралайық,
Алдымнан шығар болсаң,
Жан ғашығым.
Не деген сұлу қала,
Наз-көрікті,
Табиғат таңданумен мәз болыпты.
Жамылып жасыл жапырақ көшелері,
Гүлдердің жанарына жаз қоныпты.
Ақша бұлт Алатаудан ұзап ұшқан,
Қызығып қол бұлғайды тым алыстан.
Айдында би билеген аққулардай
Ақ үйлер жарқырайды қуаныштан.
Алғашқы кездесуге асыққан күн,
Есімде самал желі ашық таңның.
Басталған бақшасында бақытымыз,
Алматы — астанасы ғашықтардың!
II
Алматым ұшырып ақ армандарын,
Тыңдатты тамылжыған таңдарға әнін.
Қаңтарда қар — шашуын жатыр шашып,
Жасырмай қуанышын,
Таңданғанын.
Көңілдің шектелмейтін шаттығындай,
Дүние, бүгін сонша пәктігінді-ай!
Шыңынан Алатаудың шығандап бір,
Қыран да жез қанатын қақты тынбай.
Сұлулық сиқырына мың арбалып,
Қараймын айналама құмарланып.
Күй сазы жетіп сыршыл жүрегіне,
Шыршалар билеп кетті шыр айналып.
Аққудың мамығындай ұлпа қарды
Алматы аңсаған ғой,
Қымтанады.
Қаланың өзі сонша үлбіреп тұр,
Көрсең ғой,
Қандай екен қырқалары.
Ұнайды күткені де,
Аңсағаны,
Ақ дауыл уілдетіп ән салады.
Пәктікке бөленіп тұр бар дүние,
Өмірде құдіретті,
Сан-салалы.
Қаңтардың өпкен білем түнгі ызғары,
Маужырап қалғып кеткен шың-құз — бәрі.
Алматы омырауына қонып жатыр
Аспанның соншама әсем жұлдыздары!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен неге кеш ұқтым...

  • 0
  • 0

Барады бұлттарды кешіп күн,
Сәулесі жер бетін есіп мың.
Далада еркіндеп өсіппін,
Жыл озды мен біраз кешіктім.

Толық

Аппассионата

  • 0
  • 0

Құшағы толғандай бір лала гүлге,
Шалқыды даласымен бала бірге.
Бетховеннің құдіретті —
Сазды әуені

Толық

Ақ жаңбыр

  • 0
  • 0

Күн салқын.
Төкті жаңбыр толасы жоқ.
Қызықсың ғой өмір-ай,
Таласы көп...

Толық

Қарап көріңіз