Өлең, жыр, ақындар

Ұсул

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1406
Біле тұрып мол сиқырын ұсулдың,
Аяулы жан, неге сонша қысылдың.
Бұратылған биің менен ақынға,
Ұйғырымның сый-құрметін ұсындың.
Әлде сыйын, әлде гүлін ұсындың,
Ұсулыңнан шеберлікті түсіндім.
Еркелеген назды биің, арқылы,
Назыгумды тағы да еске түсірдің.
Асыл арман, аруды еске түсірдің,
Махаббаттың тәңіріне кішірдім.
Алып ұшқан арман құсын жанымның,
Тағы да алыс ақша бұлттай ұшырдың.
Махаббаттың сезбеді екен күшін кім,
Ләззатына тояр ма жан құшудың.
Құдіретін асау, майда ұсулдың,
Тебірене, тереңірек түсіндім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақ боран

  • 0
  • 0

Мұнау жаным ұнатады ақ боранын даланың,
Дала ғажап үн қатады уіліндей баланың.
Ысқырады жылқышыдай ат ойнатқан жондар да,
Төгіп-төгіп құбылтады күй қанатын дала мың.

Толық

Көз жасы

  • 0
  • 0

Көзден тамшы домалайды бұршақ па,
Көңілге мұң оралады бұл шақта,
Болады екен бір жетіссіз әркімде,
Ауызбенен құс тістеген болсақ та.

Толық

Жан еді ғой аяулы

  • 0
  • 0

Мынау бұлттар неге ғана төнеді,
О, табиғат, күрсінесің сен неге.
Аспан да әне, жасын іркіп төгеді,
Өксу бар ғой деміккен бұл желде де.

Толық

Қарап көріңіз