Өлең, жыр, ақындар

Ұсул

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1341
Біле тұрып мол сиқырын ұсулдың,
Аяулы жан, неге сонша қысылдың.
Бұратылған биің менен ақынға,
Ұйғырымның сый-құрметін ұсындың.
Әлде сыйын, әлде гүлін ұсындың,
Ұсулыңнан шеберлікті түсіндім.
Еркелеген назды биің, арқылы,
Назыгумды тағы да еске түсірдің.
Асыл арман, аруды еске түсірдің,
Махаббаттың тәңіріне кішірдім.
Алып ұшқан арман құсын жанымның,
Тағы да алыс ақша бұлттай ұшырдың.
Махаббаттың сезбеді екен күшін кім,
Ләззатына тояр ма жан құшудың.
Құдіретін асау, майда ұсулдың,
Тебірене, тереңірек түсіндім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шекара

  • 0
  • 0

Туған топырақ,
Адамның жер — Анасы!
Тұтасқан татулықпен ел арасы.
Араны бөлгенімен шек — сызығы,

Толық

Кезеңге шыққанда

  • 0
  • 0

Басынан мұнар кетпей көлбеген көк,
Жатыр ғой биік Жоңғар көлденеңдеп.
Сайрамдай сұлу көлін ортаға алып,
Қос тауым,

Толық

Ұйқыдан теңіз оянып

  • 0
  • 0

Жаздың жайлы бір кеші еді,
Жағаны ымырт жайлаған.
Сусылдап толқын еседі,
Жұпар иіс бүркіп айналам.

Толық

Қарап көріңіз