Өлең, жыр, ақындар

Сөз

  • 20.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2231
(1966 жылы Мұхтар Әуезов атындағы қазақ академиялық драма театрының қырық жылдығына арналған салтанатты кеш өтті. Сондағы сөйлеген сөзімнен кейін осы өлеңді оқыдым).

Көңілі көктемдей, достарым!
Сендерсіз өмірде жоқ сәнім.
Мен үшін сарқылмас қуаныш
Үніңе үнімді қосқаным.
Қарайды бізге жұрт үмітпен,
Күтеді құштар боп жаңалық.
Күтеді арылтар күдіктен
Істерін батырлық, дамалық.
Кәнеки, достарым, келіңдер,
Үміттің оттарын жағалық.
Жаңаға қол үшін беріңдер,
Кененің тозаңын қағалық.
Ашайық сахнаның пердесін,
Берейік төрді енді заманға.
Берейік сөзді енді айтатын
Лениннің атынан адамға.
Сөйлесін ол адам заманға
Тыңдатсын әлемді тындырып,
Сөйлесін ол барлық қоғамға
Жауларды күл-талқан сындырып.
Сындырсын, қиратсын, күйретсін
Көгермес көне мен тозғанды,
Достарға жырлауды үйретсін:
Жыққанды, жеңгенді, озғанды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бар екем

  • 0
  • 0

Апырым-ау, жоқ па, бармын ба,
Соға ма, жоқ па жүрегім?
Жоқ әлде тас боп қалдым ба,
Осы мен, достар, кім едім?

Толық

Тауда

  • 0
  • 0

Ішінде ақ қардай, аққудай шатырды
Жастанып тауды мен, қиялда жатырмын,
Тіл қатпас тасқа да,
Мұң шақпас мұзға да,

Толық

Күзетші

  • 0
  • 0

Қайда кетті екен жоғалғыр?
Тым болмаса маған тыным берсе еді.
Айтқан тілді алса еді.
Уһ, жолы қайда жаңағы?

Толық

Қарап көріңіз