Әупілдек пен күмпілдек
Жел соқса толқын атқан,
Күн түссе күлім қаққан,
Телегей-теңіз боп жатқан,
Бір көлдің бетінде,
(Күндіз бен кешінде)
Қаз тобын жазбады,
Үйрек жұбын жазбады,
Бірі ұшып, бірі қонып жатты.
Бірі кетсе, бірі келіп жатты.
Осындай ғажап көлде,
Өзгеріс болды демде,
Кейде бозарын таң атарда,
Кейде қызарып күн батарда,
Кейде тіпті ел жатарда,
Күтпеген жерден әупілдеп,
Мазаны алды әупілдек.
Әупілдектің құс екенін,
Я бір алып күш екенін,
Білген біреу болмады.
Біреулер дәуге теңеді,
Біреулер тауға теңеді
Әйтеуір осал демеді.
Ақыры жиылып баруға келісті,
Барып сәлем берісті.
— Уа, құрметті мырзамыз,
Не бұйырсаңыз да ырзамыз...—
Дей беріп еді бір қарт үйрек,
Қорқып кеткен әупілдек,
Екі ұртын желдетіп бүлк еткізді,
Көлдің суын гүмп еткізді.
Оның артынан тағы да әупілдеді,
Тағы да су гүмпілдеді.
Онан басқа өнері болмады,
Қолынан да келері болмады.
Сонда ғана бұлар,
Кім екенін түсінген де болар...
Бір-біріне қарасты,
Жайбарақат жайларына тарасты
Сөзінде береке жоқ гүмпілдектер,
Бар емес пе құр айқай әупілдектер!
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі