Өлең, жыр, ақындар

Тау мен төбе

  • 04.04.2019
  • 0
  • 0
  • 5310
Аспанмен тілдескен,
Жермен бірге өскен,
Биік тауға,
Төбе тіл қатты,
Тау оны тыңдапты:
— Сен биік таусың,
Маған қарағанда дәусің,
Мен болсам төбемін,
Оныңа көнемін,
Бірақ, менің үстіме,
Нашар да, күшті де
Бәрі шығып, бәрі мінеді,
Алыс пен жақынды біледі.
Сен болсаң биіксің,
Тек көзге күйіксің,
Шыға қалса бұлт шығады,
Қашан осы жұрт шығады ? —
Дегенде тау күлімдеді,
— Өтірік сенің мұның, — деді,
Қойнауым қоныс емес пе ?
Ойлауым өріс емес пе ?
Бұлағым көптікі емес пе?
Қазынам жұрттікі емес пе?
Рас, мен таумын,
Табиғат тұрғызған дәумін.
Сен болсаң кешегі,
Қолдан тұрғызған төбесің,
Неге ісіп кебесің?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Майға бөккен маңғаз

  • 0
  • 0

Жүрекке бүйрек бір күн мақтаныпты,
Қалдырмай ойдағысын ақтарыпты:
— Сен мені жүрсің, достым, жақсы ұғынбай,
Көрдің бе жамылғым май, жастығым май.

Толық

Алимент

  • 0
  • 0

Қиылған қиғаш қас қандай,
Қап-қара шаш қандай.
Келісті жігіт, тым кербез,
Мінезі жұмсақ мақпалдай.

Толық

Мысық пен шыбын

  • 0
  • 0

Қаладағы асхананың бірінде,
Бір күн іңірде,
Масыққан мысық
Бір көзін қысып,

Толық

Қарап көріңіз