Өлең, жыр, ақындар

Тау мен төбе

  • 04.04.2019
  • 0
  • 0
  • 4083
Аспанмен тілдескен,
Жермен бірге өскен,
Биік тауға,
Төбе тіл қатты,
Тау оны тыңдапты:
— Сен биік таусың,
Маған қарағанда дәусің,
Мен болсам төбемін,
Оныңа көнемін,
Бірақ, менің үстіме,
Нашар да, күшті де
Бәрі шығып, бәрі мінеді,
Алыс пен жақынды біледі.
Сен болсаң биіксің,
Тек көзге күйіксің,
Шыға қалса бұлт шығады,
Қашан осы жұрт шығады ? —
Дегенде тау күлімдеді,
— Өтірік сенің мұның, — деді,
Қойнауым қоныс емес пе ?
Ойлауым өріс емес пе ?
Бұлағым көптікі емес пе?
Қазынам жұрттікі емес пе?
Рас, мен таумын,
Табиғат тұрғызған дәумін.
Сен болсаң кешегі,
Қолдан тұрғызған төбесің,
Неге ісіп кебесің?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

"Қара дәптер" қартайды

  • 0
  • 0

Жақапбайдың қолынан
"Қара дәптер" түспейді,
Онсыз көзін жұмбайды,
Онсыз асын да ішпейді.

Толық

Ешекеңе

  • 0
  • 0

Ешекеңді жұмсасаң,
Түк те ебі жоқ ораққа.
Қуырдақтап жұтқызсаң,
Түк кемі жоқ араққа.

Толық

Майға бөккен маңғаз

  • 0
  • 0

Жүрекке бүйрек бір күн мақтаныпты,
Қалдырмай ойдағысын ақтарыпты:
— Сен мені жүрсің, достым, жақсы ұғынбай,
Көрдің бе жамылғым май, жастығым май.

Толық

Қарап көріңіз