Өлең, жыр, ақындар

Шабал Бейсекова

  • 09.04.2019
  • 0
  • 0
  • 1727
Кешегі Шабалымыз қандай еді...
Өмірге бақыт қосар жандай еді.
Жайлы мінез жанының жазирасы,
Адалдық, нысапшылық маңдайы еді.
Сарыарқа, Ақтау, Ортау көктің көлі,
Перзентім деп мақтанар енердегі;
Сахнаның саңлағы еді Шабал,
Асыға күтетұғын көрермені.
Көтерсе де нелер бір ауыр жүкті,
Саспай-таспай жайлы ұстап өзін тіпті;
Менменсіген күні еш болған емес, —
Үлгі аларлық өр кеуде кейбір «мықты».
Көріп өстік күміс көл аққуларын,
Тыңдап өстік аққудың «Гәкку» сазын.
Кеше ғана аққу боп «Гәккуді» айтқан
Кім ұмытар Шабалдай өнерпазын.
О дүние жазуы ғой бір Құдайдың,
Келмейді оны ойлап құр мұңайғым.
Күләш, Шабал, «Гәккуді» жәннаттарда
Тыңдатар ма ең өзіне Ыбырайдың?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

1935 жылы Қазақстанның 15 жылдығына парашютпен бірінші секіруін арнаған қазақ қызы Жұмашқа

  • 0
  • 0

Аш белі толқын ұрған тал шыбықтай,
Жіңішке қара қасы қос сызықтай.
Алма ерін, аққу кеуде, бала бұтақ,
Мөлдір кез, шыдар сатан кім қызықпай!

Толық

Қаныш — Жұлдыз

  • 0
  • 1

Айырылдық деп жүрсек біз Қаныштан,
Өмір екен —
Өлімді өзі жанышқан!
Жұлдыз болып,

Толық

Әбділда және өзім

  • 0
  • 0

Жасадық бізде
Бала боп та, жас боп та!
Соз бе екен онда
Ақ боран,

Толық

Қарап көріңіз