Өлең, жыр, ақындар

Операция үстінде

  • 29.04.2019
  • 0
  • 0
  • 3455
Қалғаны ма ғұмыр бітіп,
Жыр бітіп!
Зембіл-арба алып келді зырғытып.
Кесіп алып тастаймыз деп дертіңді
Хирург пен ассисенттер тұр күтіп.
Ауру, сірә, асқыныпты,
Өршіпті.
Шытпаушы еді,
Қабағын сәл ер шытты.
Новокаин,
Қайшы,
Пышақ,
Ине-жіп,
Менің суық маңдайымды тершітті.
Шыныменен біткені ме жол құны!
Батты жұртқа ажарымның солғыны.
Өмір жайлы ойлаушы едім бұрын да,
Одан бетер көп ойландым сол күні!
Кімсің өзі:
Адамбысың!
Малмысың!!
Қандай-қандай ұмытпастай қалды ісің?!
Осындайда түседі екен есіңе
Елден алған қарғысың мен алғысың.
Ұмытқан жоқ,
Ұмытқан жоқ бақ бірақ.
Ауызыма су тамызды ақ мұрат.
Менің үшін
Ар-ұжданның пышағы
Хирургтық пышағынан қаттырақ!
Туыс мұңды,
Бала мұңды,
Жар мұңды.
Көз алдыма елестетіп әркімді,
Сәл талықсып кетсем керек,
Хирург
Жібек жіппен тігіп жатты қарнымды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктем

  • 0
  • 8

Қарайып жарқабақтар күн ыстаған,
Қырдан қар төмен қарай жылыстаған.
Тосады жалпақ дала күнге жонын,
Денесін жазайын деп құрыстаған.

Толық

Ата-тек

  • 0
  • 0

— Мына бізге еліміз
Құрметпенен қарайды.
Арғы атамыз, тегіміз,
Ақыл-ойдан тарайды!

Толық

Зейнолла Серікқалиевке

  • 0
  • 0

Қайсар қазақ қашанда төзер мұңға.
Күннің көзін екі есе сезер құмда.
Сөзі орнында қалғанның
Қай кезде де

Толық

Қарап көріңіз