Өлең, жыр, ақындар

Ұшыраған адамдай нақ бір сынға

  • 29.04.2019
  • 0
  • 0
  • 1934
Ұшыраған адамдай нақ бір сынға
Жалтақтаймын,
Жұрт оны жақтырсын ба?!
Әрбір сөзді орнына ұялап жатпай,
Табиғаттың өзіндей лақтырсам ба?!
Шоршиын ба шортандай қармақ үзіп,
Еркеліктен асқан бір бар ма қызық?!
Құлайын ба асқардың ақ қары боп,
Ағайын ба өзендей арна бұзып?!
Неге менің, апыр-ай, жоқ міндерім?!
Керек кейде өлеңге екпін керім.
Везувий боп атылып,
Бір күнімнің
Қалсын ба екен астында көп күндерім!
Алау сөзден таңдай мен тіл өртеніп,
Ару-даңқ құшаққа кірер келіп.
Көтеретін жер ғана,
Халық қана,
Жасасам ба еліме бір еркелік?!
Қайтсем екен?!
Күлсем бе?
Түнерсем бе?
Қалмаған ба,
Қадыр-ау, жігер сенде?
Махаббаттан өртеніп,
Күлге айналып,
Шашып-шашып өзімді жіберсем бе?!
Мен емеспін ойлайтын пайданы арам.
Пайда қусаң,
Болады ой да қараң.
Шідерімді үзсем бе?
Үзер едім,
Шылбырымды сүйретіп қайда барам?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кеудең кейде құса-мұңға толады

  • 0
  • 0

Кеудең кейде құса-мұңға толады,
Толады да қызыл гүлің солады.
Үйің сенің болса болар бірнешеу,
Молаң бірақ біреу ғана болады.

Толық

Сөздер

  • 0
  • 0

Мұны жақсы ұғынар
Ақыл-ойы ояулар.
Сөйлегенде құбылар
Әр сөзде мың бояу бар.

Толық

Көңіл шіркін қамығар

  • 0
  • 0

Көңіл шіркін қамығар:
Қанша өмірдің масылы!
Адамның да аңы бар,
Аңның да бар асылы.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер