Өлең, жыр, ақындар

Ұшыраған адамдай нақ бір сынға

  • 29.04.2019
  • 0
  • 0
  • 1952
Ұшыраған адамдай нақ бір сынға
Жалтақтаймын,
Жұрт оны жақтырсын ба?!
Әрбір сөзді орнына ұялап жатпай,
Табиғаттың өзіндей лақтырсам ба?!
Шоршиын ба шортандай қармақ үзіп,
Еркеліктен асқан бір бар ма қызық?!
Құлайын ба асқардың ақ қары боп,
Ағайын ба өзендей арна бұзып?!
Неге менің, апыр-ай, жоқ міндерім?!
Керек кейде өлеңге екпін керім.
Везувий боп атылып,
Бір күнімнің
Қалсын ба екен астында көп күндерім!
Алау сөзден таңдай мен тіл өртеніп,
Ару-даңқ құшаққа кірер келіп.
Көтеретін жер ғана,
Халық қана,
Жасасам ба еліме бір еркелік?!
Қайтсем екен?!
Күлсем бе?
Түнерсем бе?
Қалмаған ба,
Қадыр-ау, жігер сенде?
Махаббаттан өртеніп,
Күлге айналып,
Шашып-шашып өзімді жіберсем бе?!
Мен емеспін ойлайтын пайданы арам.
Пайда қусаң,
Болады ой да қараң.
Шідерімді үзсем бе?
Үзер едім,
Шылбырымды сүйретіп қайда барам?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ауылдағы алғашқы күн

  • 0
  • 1

Туған жерде бақыт деген бар құсың.
Туған жерсіз — бейшарасың,
Жарлысың.
Аңсаудайын аңсап келдім алыстан.

Толық

Операция үстінде

  • 0
  • 0

Қалғаны ма ғұмыр бітіп,
Жыр бітіп!
Зембіл-арба алып келді зырғытып.
Кесіп алып тастаймыз деп дертіңді

Толық

Мінездеме

  • 0
  • 0

Алыс жолдан қатты арып,
Азар келген құнанды
Қойып едім қаңтарып,
Қайрат бұған қуанды.

Толық

Қарап көріңіз