Алатау
Жел қармап талдың шашын жұлып қашқан,
Күлкісін табан асты ұмытты аспан.
Халқы үшін ойға шомған кемеңгердей,
Ақ басын Алатаудың бұлт басқан.
Сахара суреті
Сахаралы сары бел сыр аңдатты,
Сексеуілге оранып жылан жатты.
Сескеніп суық көзден орғып құмда,
Құйрығын қызыл түлкі бұлаңдатты.
Менің әкем
Айтайын әкем жайлы сыр әуелі,
Қоңыр үн, қоңыр ырғақ — үні-әуені.
Жұмыстан оралғасын кешке қарай
Ауылдың шалдарының жырауы еді.
Шекарашы ағаға
Бөліп тұрған екі қоғам, екі елін,
Сіз білесіз шекараның ңе екенін.
Сіз білесіз қатысы жоқ бейтарап
Екі араның не екенін?
Бір ел бар
Сөйлейді тілден бал тама,
Өмірі тәтті — түгел бал.
Әлемдік ұлы картаға
Түспеген әлі бір ел бар!
Дәл осы кез
Келеді ұлы Жерім жолда солай,
Өмірге бақыт деген қонбас оңай.
Тынымсыз еңбек еткен қаншама адам,
Дәл осы кез жұмыстан қол босамай.
Жеткізбейді көкжиек
Ел кезейін енді бір,
Аш жолымды, бер, ғұмыр;
Айналамда — көкжиек,
Айналады Жер жұмыр!
Кел, жылдарым
Кел, жылдарым, жыл құсындай самғап кел,
Арманымдай айтылмаған әнді ап кел.
Қайғырғанның қайғы-мұңын ұмыттыр,
Қуанғанның қуанышын жалғап кел!
Тағдыр жыры
Күмбірлетер көкірек сарайын да
Туады жұлдыздарың, жаңа айың да.
Ортаңда жүр бүгін Махамбетің,
Ортаңда жүр бүгін Абайың да!
Гете — Лермонтов — Абай
Өлең болып өркеш-өркеш шыңдары,
Танытам деп таудай биік тұлғаны.
Ақын Гете осы жырды, әйтеуір,
Өз халқының жүрегімен жырлады.
Теңіз толғауы
Толқынды — жағалауы құмды Аралдың,
Тағдыры — кермек ащы сырлы Аралдың,
Толқынды, тағдырында туып-өскем,
Шуылын бала кезден тыңдағанмын.
Есімде, бәрі де есімде
Есімде, бәрі де есімде,
Өмірдің керуен көшінде,
Шомылды балалық шағымыз,
Теңіздің толқынды төсінде.
Талай ұрпақ шыңыңды бетке алады
Алатауым жамылды жасыл көктем,
Көктеміңе оранып ғасыр жеткен.
Ұлы Абайды толғаған Мұхаң бастап
Бетке алып ұлы шыңды Қасым кеткен.
Шымқай жүзі алманың шырайланып
Шымқай жүзі алманың шырайланып,
Шырайланып тұрғасын мың айналып,
Ұшып жүрген қарғаның қылығына,
Көз салып шуақты Күн, тұр ойланып.
Гулиа, келдік біздер Кавказыңа
Гулиа, келдік біздер Кавказыңа,
Ақ басты ала таулы Абхазыңа,
Мырзалығы ұстаған кезге тап боп,
Табиғат берген екен бақ қазына.
Еңсеңді көтер! Ертеңге қара! Ертеңге!
Еңсеңді көтер! Ертеңге қара! Ертеңге!
Ертеңсіз бүгін, Мереке күйін шертер ме!
Болашағымыз — Сұлу да, Әсем, Көркем де,
Тәтті өмір жатыр қауындай құлап өркенге!
Еңсеңді көтер, ей, адам!
Ей, Адам! Ел деп еміренсең,
Елім деп тебіренсең,
Еңкейтпес ешкім сені,
Еңкеймес сенің еңсең,
Алдымда туа ма әлде аңсаған күн
Алдымда туа ма әлде аңсаған күн,
Тіл үйірген тірлікке тамсанам кіл,
Көңілім — проспекті, көше-сынды,
Екі бірдей қанатым — самсаған гүл.
Қамбаш толқыны
Түседі Қамбаш десем өніп-өскен
Туған жер, туған ауыл жерім еске,
Өркеш-өркеш өрелі құмдарындай,
Толқыны көкке ұмтылған көлім еске.
Өз еркіммен өмірге келгенім жоқ
Кестеленіп өрілген өрнегің боп:
Бауларың көп, табиғат, шөлдерің көп,
Арманың көп, табиғат, іңкәрің көп,
Сұңқарың көп, табиғат, тұлпарың көп,
Жастық шақ саған не дейін
Жастық шақ саған не дейін,
Жолдас боп жүрсің жанымда,
Шоқ болып қызу қанымдай,
От болып өртті жалындай,
Өмір деген тұрмайды қап-қарадан
Өмір деген тұрады: Таң мен Кештен,
Ғұмырлы екі араны жанмен кешкен;
Құпия, жұмбақ, сырлы дүниеге
Адамдар Армен келіп, Армен көшкен.
Ақын көңіл
Жүректерді жырмен ашар кілт болып,
Жыр оқысаң — Жер қайысқан жұрт толып,
Найзағайға темекіңді тұтатып,
Нөсерлесең — көкірегіңе бұлт қонып.
Киіктей кең даламды кезіп келем
Киіктей кең даламды кезіп келем,
Тағдырдың тұсауынан безіп келем,
Уақыт — мерген аңшым келеді аңдып,
Ерте оғы тие ме деп сезіктенем.
Әкемнің ақырғы сөзі
Балаларым — балапандарым,
Аймаңдай айдарыңнан алақандарым
Сипағанын сағынарсыңдар мен жоқта,
Тағдырыңа табынарсыңдар мен жоқта,
Тәуелсіздік-қазақтың төлқұжаты
Тәуелсіздік-қазақтың төлқұжаты
Тәуелсіздік жолында қаншама жан мерт болды,
Исатай мен Махамбет,оларда үлкен кек болды.
Азаттық үшін аянбай,оққа тосты кеудесін,
Егемендік алу үшін ел алдында серт болды.
Тұғыры биік қазақ тілі
Тұғыры биік қазақ тілі
Қасиетті қазақ тілі,құдыретіңнен айналдым,
Өз тілімде сөйлесем,қыр гүліндей жайнадым.
Кеудемдегі жүректей болып кеткен дапа тіл,
Өзіңнен шыққан әр сөздің қазанында қайнадым.
Дана халқым осылайша сыр еткен
Дана халқым осылайша сыр еткен,
Туған бірақ ізгі ниет тілекпен;
Жас туралы шежіреге сүйеніп,
Әзіл-шынын жырға қостым жүрекпен.
Паровоздай түйеміз боздап қойып
Паровоздай түйеміз боздап қойып,
Ботасы үйде қалғанын қозғап қойып,
Жарысар жанды нәрсе болмаса да,
Желеді —
Өң мен түс
Жұмабике, Үрзада әжелеріме
Бір күні әжем менің қатты ауырды,
Ұрлатып ғұмырынан шат дәуірді.
«Қария әлсіз екен» деген хабар
Пікірлер
-
Көркем
Күшті жазылған -
Умида
Bu juda zo'r ajoyib -
Бақтыгүл
Шілде 10 -
Медина
Керемет
- Архимед
- Оноре де Бальзак
- Александр Пушкин
- Антон Чехов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі