Академик Қаныш Сәтбаев жайлы жыр
Алатаудың ақ талдары,
Қаратаудың қапталдары,
Өр Алтайдың шатқалдары,
Ұлытаудың көп белдерi,
Алатаудың ақ талдары,
Қаратаудың қапталдары,
Өр Алтайдың шатқалдары,
Ұлытаудың көп белдерi,
Ар жағында анау мұңлы адырдың,
Қатар жатыр бабалары Нәзiрдiң.
Он үшiнде топты жарып сөз сөйлеп,
Он бесiнде атқа мiнген қадiрлiм.
Құйынға айналып жарысқан ұшқан құспенен,
Апталап,
айлап, бел шешiп ыстық iшпеген.
Баз кешiп барлық жер бетiндегi бақыттан,
Көк туы көк аспанда желбіреген,
Аруы айдын көлдей мөлдіреген.
Мадақтап ұрпақтарын Ер түріктің,
Жаза алмай жүрмін әлі мен бір өлең.
Көп болды құстай қанат қағысқалы,
Армысың,
бауырларым алыстағы.
Арада қилы-қилы жылдар өтiп,
Айналғанмен жырыма гүлдер менің,
Мінезімді өзгертті-ау күндер менің.
Тау қопарам деп едім жас кезімде,
Жылдар өтті, мен бірақ үлгермедім.
Күндiк жерден көрiнген,
Айналайын елiмнен,
Ата-баба кезеңдерi-ай.
Алқасындай Арқаның,
Балалықты ендi тастайық,
Естiсiн сүйдiм жардың мен.
Қара жолдарда қасқайып,
Қайғыммен жалғыз қалдым мен.
Суреттер қайран сарғайған,
Көңiлдi мынау жаңбырлы кешкi арбайды ән.
Қол бұлғап тұрған жағалау-жастық шалғайдан,
Ескi суреттен тесiлген қыршын бозбала,
Жауғанда жаңбыр
бетіне жердің бір күні,
Қыратқа, қалқам, құлпырып шығар қыр гүлі.
Отыз бес жылдық
Қалжырағам бiр ойдан соң бiр ойдан,
Алданған соң
жалған жылы шырайдан,
Ұмыттыңдар арманы асқақ ақынды,
Жарқылдаған сырғаң-ай,
Толықсып бiр туған Ай.
Темiртауда кездестiк,
Жаным саған,
Қоштасар сәтте
махаббат жырын жырлаңдар,
Сөздер мен көзде қаншама нәзiк сырлар бар.
Қауышар қашан,
Туған жерден iздеп келген Айнұрдың,
Айдай сұлу жүзiн көрiп қайғырдым.
Жас аруды
қара өлеңге қимадым,
Жаңбырлы кеш,
ғажайып тылсымым-ай,
Өзге қызық ығысып тұрсын былай.
Сүп-сүйкiмдi әнiңнен сiркiреген,
Жалғыз қалған жолбарыстай
жаралы ем,
Күңгiрт тартты-ау мөлдiр әлем, бар әлем.
Жүрегiме шоқ түсiрдi қайтейiн,
Жапырақтарға жел үзген,
Жабырқай қарап қыр жатты.
Тiршiлiк атты теңiзден,
Iздедiм мұңлы ырғақты.
Бұйығылау боп өстiм де,
Көкiректе арман сызаттап.
Сезбейтiн сiрә ешкiмде,
Мен сүйген қызын көршi ауыл,
Сен едiң қияда өскен түздiң гүлi,
Жайсаңдар армандаған қыздың бiрi.
Екеумiз қоштаса алмай ұзақ тұрған,
Есiмде жиде ағашы, күздiң түнi...
Шымырлар жүрек,
түйiссе жанар,
Екеумiз бiлер сыр ғана...
Шөлдеген мейiр сүйiссе қанар,
Саусақтан сусып серiлiк,
Түстiм мен күйге сергелдең.
Өзiңе оңай берiлiп,
Кеудеңде сенiң көктеп ем,
Арман болған бүгiнде,
Сұлу қызы Сиқымның.
Сезер ме екен түбiнде,
Бұзылғанын ұйқымның.
Ой үстiнде
жүрем ылғи мұңданып,
Оңашада жел сыбдырын тыңдадық.
Жырым мынау келе жатқан шыңдалып,
Он төртiншi туған айдай, нұрланып,
Келе жатсаң жiгiт қарар ұрланып.
Аппақ дүние
аяғыңның астында,
Cап-сары боп өңiрге келетiн күз,
Күздей сұлу клубқа енетiн қыз.
Сол жылдары киноны дуалдарға
Кездемеден iлiнген көретiнбiз.
Сары аязда
сол жылы сақылдаған,
Ерттеп бердi Тұрдыбай атын маған.
Төрт тұяққа лақтыртып кезек қарды,
Шулаған ауыл,
шыққанда жырым алғашқы,
Мазақ қып бәрi қызарып кеткен Қарғашты.
Отызға толдым,
Сен тұрдың
менi арманшыл ағаға балай,
Дос пенен дұшпан, дариға-ай, табаламағай.
Жүрек пен теңiз,
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі