Арбасу
Қала барсам, көшелерде қоқидың,
Үй алдынан тағы көріп оқимын.
Бас мүсіндер, тас мүсіндер ойылған,
Тітіркеніп, тыншым кетіп, шошимын.
«Аллаһу әкпар,
Аллаһу әкпар» – ұраным,
Қайта туғыздың, қасиетті ұлы Құраным!
Жалған біліммен
Бас көтеру...
ол өзімді құтқарғаным сұмдықтан,
Аял таппай шарқ ұрамын
Азиядай құрлықтан.
Жылдар жылжып өтеді, жылыстайды,
Тебіренбесе жүрегің жыр ұшпайды.
Бақыт та бір жолаушы қонып өтер,
Дүниенің тұтқасын кім ұстайды?!
Он бес пе, өткіздік пе жиырмасын,
Ғасырлар, бізден өте қиырдасың.
Сарнауға тілің келмей мелшиесің,
Сары құм көмейіңе құйылғасын.
Аллаһ, Аллаһ!
Жараттың тәртібімен,
Көк орманды көктеттің әр түбінен.
Неше алуанын келтірдің мал түрінен.
Басыңа неше түрлі сұрақ берер,
Кедейлік – нағыз сынақ, шын-ақ төнер.
Байлық та ер жігітке бір соғады,
Иманын талқыға сап, сынап көрер.
Аллаһтың жасалды әлем пішімімен,
Дәл мынау бүгінгідей пішінімен.
Адамды Хауанамен бір жұп етіп,
Сынаққа жер бетіне түсіріп ең.
«Қолда – деп – аталарым!» сөз алғасын,
Түсіндім, бұл мақсатпен оза алмасын.
Бақ талас, атақ қуған бөлек-бөлек,
Әр ру жасағасын өз «Алласын».
Өзгеден күтпе жәрдем «келеді» деп,
Аздырып басыңды ілер көгені көп.
Алданба, елес қуып, есің кетер,
Исламнан басқа жолдың көмегі жоқ.
Белгілі бір Аллаһқа үтір, нүктем,
Жаратқан, жаңылдырма шүкірліктен.
Дінімді беріктей түс мұсылмандық,
Шайтаннан сақтанайын, күпірліктен.
Тураны тұмшалап тек сөз кертілген,
Ырқына бейімдеген өз еркімен.
Аллаһтың сөзін бұзған адасқандар,
«Тауратты» оқыдым,
«Ақша» деп айтты ұмыттың,
Намаз да қалды барылмай.
Елеусіз қалды ұлық күн,
Күнәдан жүрсің арылмай.
Толқып отырмын,
Түк бітірмегенімнен қорқып отырмын.
Тек қана қиял мұхитын кезіп,
Арман байлығына шолпып отырмын.
Жаза алмадым жанымның қалаулы үнін
Жүрегім де салқындау, нарау бүгін.
Көре-көре көзімнің нұры тайды,
Адамдардың аңдысқан қараулығын.
Ей, менің, өтіп жатқан минуттарым,
Өмірдің жұқтыр бойға сый қып, нәрін.
Тамаша, қызық, думан, әуестіктің,
Бұл күнде жиыстырып, қидық бәрін.
Жаңа жылға да беттеп барамыз,
Оқиғаларға көптеп қанамыз.
Адам ретінде «не бітірдім?» деп,
Өткен күндерге ептеп қараңыз!
Қалшылдатып, тоңдырды салқын қандар,
Айтқанында тұрмайды антұрғандар.
Тілі – ызғар, қабағы – қар, көзі – кекті,
Емге іздесең табылмас жарқын жандар.
Құтылсақ та кешенің құрығынан,
Құйтұрқылар жүр әлі құрып лаң.
Шексіз аспан көрініп шектілікпен,
Қамаудағы қарайды құдығынан.
Тайқы заман таятын бағы шеттен,
Таймас уағыз мәңгілік табыс еткен.
Үйден шығып беттедім дөң басына,
Әруақтарға дұғам бар бағыш етпек.
Біреудің ордасын біреу күйреткен,
Асау айғырлар адам денесін сүйреткен.
Дұспандық жеңіп сый кеткен,
Жауызға заман –
Жазылам деп жазылмаған жыр – қайғы,
Жүрегімді тепкілейді,
Тырнайды.
Асаулығы сәл аңғырттау болса да,
Күзгі дала, тау бөктері, қыраттар,
Беті қатқан бедірейіп бұлақтар.
Сұрғылт мұнар, суық ызғар, айнала,
Лыпасы жоқ байыз тауып тұрақтар.
Қиялға қызықтап қалықтағанымда,
Пенделік жеңіп шарықтағанымда,
Рухым әлсіреп, арықтағанымда,
Сеземін
Ләтипа – жүрек орталық мейір мекені,
Ол сені ізгі биікте нұрлы етеді.
Қуаты үстем құлшынтып салар қиынға,
Әсерлі сазы ғаршыға еркін жетеді.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі