Көзімнен ғайып болды
Өмірдің ауыр жүгін арқалаған,
Көзімнен ғайып болды дархан анам.
Дауылды, боранды да сезбеуші едім,
Ол барда жел жағымды қалқалаған.
Ата-анам туралы
Астында көк аспанның мөлдіреген,
Анам жоқ ақ жаулығы желбіреген.
Әкемнің құр сүлдері қалқияды,
Қарттардың қатарында селдіреген.
Ұшақтан жылдам бұлттар
Таңертең күн ашық,
Тұр еді нұр шашып.
Аспанда бұлт жоқ:
Ендеше күдік жоқ.
Суретші боламын
Суретші болам өскенде,
Саламын туған даламды.
Қызарып батқан кештерді,
Жұмыстан қайтқан анамды.
Суретші ата
Шалкөденің гүлін-ай!
Елге тартқан сыйындай.
Ақындардың алыбы
Мынау – Біржан, Сүйінбай.
Теледидар саңқылдап
Теледидар саңқылдап,
Үйрекке тіл бітірді.
Қара қарға қарқылдап,
Сөйлеп кетті біртүрлі.
Қанша сәбіз еді?
Біздің үйде көжек көп,
Іштерінде өжет көп.
Әсіресе бес көжек,
Маған нағыз дос көжек.
Мен таңдайтын мамандық...
Ай - һой, ғажап қандай бұл!
Ал, қане, кәсіп таңдай біл:
Аламын қандай мамандық,
Алдымда толған таңдау тұр.
Шілдехана. Бесік той
“Құтты болсын!..” айтылып,
Мəз-мəйрам боп жатты жұрт.
Жауып жатыр шашу боп,
Өрiк-мейiз, тəттi, құрт…
Аға атандым мен-дағы...
Қалай тағам бекер мiн,
Жұрт:
“Жiгiт боп есейдiң,
Бауы берiк болсын,– дер, –
Құрсағында анамның зор қуаныш бұғып жүр
“…Уақыт тығыз…
Амал жоқ,
Қызметтен қалам…”– деп:
Қиналмайды ендi анам,
Махаббат- дастан
Махаббат – дастан,
Талай жандар жырлаған.
Ақындар мен сазгерлер ,
Үзілместей жыр жазған.
Қазақтың сусыны
Ұлы дала байлығы ,
Дер едім қазақ сусыны.
Ауыр дертке ем болған,
Шұбаты мен қымызы.
Түнгі аспан
Түңіреніп түскен кезде сен еске
Білмейтіндей кеткеніңді келмеске
Тірі пенде маған көмек бере алмас
Бере алмайды маған ешкім кеңес те
Тойды тоқтату керек деген бауырыма
Той -томалақ бітпесін қазағымда,
Жаным -ау, осы тоймен сен алыспа,
Ат шаптырып, көкпар тартып ,
Тойлаған жақсылығын бабалар да.
Өзім туралы
Менің жаным нәзік, неге болсын мүжілем,
Түсінбейді мені көбі, оларға мен не дер ем?
Тұңғиыққа түсіп кетіп, шыға алмай ,
Серпіле алмай отырған мен не берем?
Төребай мен Сара
Біледі, Үйсін, Найман Сара екенім,
Жасымнан өлең қуған жан екенім.
Еліне Төребай да болыс бопты-ау,
Ығында жүруші еді Қаракеңнің.
Сара мен Құдайберген
Келін боп бұл ауылға Сара келді,
Қолына домбырасын ала келді.
Төлімен Тасыбайды көбейтсем деп,
Ішіне бір баласын сала келді.
Сара мен Ермек
Той бастап ақын Сара əн салады,
Дауысын естіген жан таң қалады.
Сол күнде жастау кезі жалындаған,
Құбылып тоты құстай толғанады.
Сара мен Тəсібек
Қонады қалың үйсін Қараталға,
Мінеді Сарбас ағам өрме жалға.
Тəсібек, өтірік айтпай, шыныңды айтшы,
Өзіңнің Айтқожадай атаң бар ма?
Қош бол, елім!
Жүргенде бір шапандық олжа сынды,
Ел-жұртым көрген еді көз жасымды.
Қанды көз қарақұстың тырнағынан,
Босатып зорға алып ем өз басымды.
Көп сəлем Ыбыкеме, дұғай-дұғай
Әй, Шəке-ай, қабырғамды кетті-ау тіліп,
Айтқаны Ыбекемнің қадір біліп.
Қажыған қайғы басып, аға-екеме.
Тілеймін ұзақ жылдар ғұмыр-тірлік.
×
- Нарша Булгакбаев
- Бауыржан Момышұлы
- Бауыржан Момышұлы
- Бауыржан Момышұлы
Барлық авторлар