Дүйсеке ата үні
Мынау мешіт ұрпақ үшін салғанбыз,
Құшағында ғалымдардан қалған із.
Талай сансыз қарылғаштар ұшты одан,
Болмау үшін болашақта қорғансыз.
Мынау мешіт ұрпақ үшін салғанбыз,
Құшағында ғалымдардан қалған із.
Талай сансыз қарылғаштар ұшты одан,
Болмау үшін болашақта қорғансыз.
Кел ақыным жазған ерлік дастанын,
Аласұрып кеудеңдегі жас жаның.
Отан атты тарихыңның киелі,
Іздедіңбе туған жерден бастауын.
Таусылмайтын арман көп әр жүректе,
Ем жоқ екен, құлыным ажал дертке.
Кең Жылойдың бұйырмай топырағы,
Қалған жерім осы жер шөл үстірте.
Еске алып ерлік даңқын мәңгі тозбас,
Бабасын қадірлеген ұрпақ азбас.
Кел балам ерлігімнен сыр шертейін,
Жаныңа қуат беріп болсын жолдас.
Құламаған екен ғой шаңырағым,
Кел,кел бері жақында шамшырағым.
Менен туған Сейсекен ұлымын деп,
Тебіреніп жеттіңбе жапырағым?
Кел ақын кімді іздедің сағынышпен,
Бұл дала мұңға батып сағым ішкен.
Қаншама сырды жатыр бұғып ішке,
Сөйлесе шығарардай жалын іштен.
Ел намысын берместен ешкімге де,
Үлгі болып сыр ұғар естілерге.
Төремұрат, Нарымбай, Өтен болып,
Жауға шаптық, ту байлап өскен елде.
Сейілмеді қара бұлт көгімізден,
Қаптаған жау тартқылап жеңімізден.
Түгел қоршап айнала от салғаны,
Айыруға киелі жерімізден.
Ерлігімнен өшпейтін көздеп белгі,
Жырларыңмен тербетіп іздерімді.
Тебіреніп келдіңбе ақын балам,
Сағыныштан сарғайып іздеп мені.
Біздер мұнда бесеуміз, ақын балам,
От дауылда қас жаумен алқымда алған.
Алысқанбыз туған ел намысы үшін,
Денемізде сау жер жоқ шарпылмаған.
Тамыр тартып тарихыңнан тереңнен,
Қуат беріп махаббатқа бөлеген.
Ата мекен әркімге де тым ыстық,
Алға тартқан өмір атты кемемен.
От құшағы мәңгі көктем жап-жасыл,
Туған ел ғой жанға жақын ең асыл.
Айрылған соң бірлігінен уыздай,
Азап кешті бейнет тартып сан ғасыр.
Кең Жылой әуел бастан ел ырысы,
Мұнда бар ән менен күй, күн күлкісі.
Ой салар келер ұрпақ зердесіне.
Сан заман ғасырлардың жүгірісі.
Жырлай білген шексіз-шетсіз даламды,
Кел, кел бермен еркін ойдың ұланы.
Көкте ойнаған нажағайдан от алып,
Ер Қосай мен Бекет болған ұраны!
Сан ағылтып жүректің жыр моншағын,
Бастауыңды іздесең құлыншағым.
Ол өзіңнің туған жер бесігіңде,
Анаң болып айқарған кең құшағын.
Қолыма семсер алып он бес жаста,
Мен ендім қанды майдан сан соғысқа.
Бостандық-ел тұтқасы Тәңір сыйын,
Басқыншы бұғау салып былғамасқа.
Кел, кел балам жақында бермен қарай,
Күтудемін өзіңді төзім қалмай.
От кеудеме ой салып сағынышпен,
Ақ босаға-Кең Жылыой алтын арай.
Құлдықты бас көтермей кім қостаған,
Ханымыз Әбілхайыр қол бастаған.
Ерлермен еркіндікке дабыл ұрып,
Бұл жерде Қалмақтармен өтті майдан.
Кең Жылой деп, жыр төгіп аңқылдаған,
Кел, кел, бермен жақында ақын балам.
Тарихыңның беттерін ақтарайын,
Бабалардың демімен алтындалған.
Бақыт деген өздерің ұрпақтарым,
Ұғынсын-деп, жаныңа сыр ақтардым.
Сендер әлсіз болсаңдар бірлігі жоқ,
Былғанғаны киелі топырақтарым.
О, ұрпағым, үмітті аппақ таңым,
Өн бойында ып-ыстық аққан қаным.
Сенде менің – Алаш деп ұрандаған
Ең әдемі әуезді асқақ әнім!
Туған жер жас жанымда жалындап ой,
Мен сені аңсап келдім сағындым ғой.
Өзіңде тәй-тәй бастым сенде ағайын,
Атыңнан Кең Жылойым айналайын.
Өткеніңмен тарихыңды танымай,
Мүмкін емес алға басу адымдай.
Айнымастан ата салттан жан салып,
Ақ жолында алаулай біл жалындай
Сан ғасырлар еркіндікке күрескен,
Қилы-қилы тағдыры бар мұң кешкен.
Менің сүйген қасиетті Отаным,
Әуел бастан ерлікпенен бірге өскен.
Уа, муза, ақындардың қыз бөбегі,
Cұлулық адамзаттан іздегені.
Жасынан жүрегі пәк өнер сүйген,
Талабы таудай ұлға ақ тілегі,
Жан атам ерлік толы жыр дастаным,
Қалайша бұған дейін сыр ашпадың.
Алдымда әулиемдей тұрсың міне,
Ойлардың сыйға тартып ең асқағын.
Ерте, ерте, ертеде,
Болыпты бір ғажап ел.
Нәзік сырын шертерде,
Тына қалған дархан жел.
Табиғаттан тауып әсем жарасым,
Құт дарытып Қызыр кезген жағасын.
Аңыз болған сұлулығы әлемге,
Мекен еткен екі теңіз арасын.
Қазақы кемем, шайқала көрме, шайқалма.
Күлкі болып, тоқырау кәрі шайтанға.
Төбемізде қарғалар жүр, қарқылдап,
Ілік іздеп өсекшіге айтарға
Біз қазақ жасампаз елі бар,
Ер Түрік тегінен таралған.
Алаш боп киелі ұраны,
Азаттық таңы үшін тау жарған.
Осы жерме Топырақ шашты дегенің,
Нұрым атам оқып соңғы өлеңін.
Көкжиекке қимастықпен көз тастап,
Тіліп өткен сұм ажалдың түнегін.
Адайдың жүйрік Ақтаны,
Алты Алаштың мақтаны.
Мәңгілік мұра қалдырған,
Халқымның өшпес отты әні.
Ақ нұрына орап күн - айдың,
Өзі арнап берген Құдайдың.
Дауылпаз жырау Сүгірім,
Бұлағындай мөлдір қайнардың,
Бір өзіме бәрі аян сырым анық,
Сұм ажалды қайтемін есіме алып.
Бәрінен де туған ел қымбат маған,
Көз алдымда езілген қайран халық,
Қатал тағдыр алса дағы сынаққа,
Құмарлықты ақылыңа билеттің.
Азап кешіп түссең дағы сан отқа,
Қайсарлықпен даналықты үйреттің.
Ой салған Шұбарда дос қарсы аларда,
Келемін әр жыл сайын осы араға.
Асығам атам салған мешітіне,
Жетектеп немеремді бастап алға.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі