Сәлем айтты Алатау
Адамдар толқын дерсің сапырылған,
Шалғайдан қонақ та көп
Шақырылған.
Үн жетпеске қолымды сен жеткіздің,
Адамдар толқын дерсің сапырылған,
Шалғайдан қонақ та көп
Шақырылған.
Үн жетпеске қолымды сен жеткіздің,
Құшағы толғандай бір лала гүлге,
Шалқыды даласымен бала бірге.
Бетховеннің құдіретті —
Сазды әуені
Өтсе де өткелектен,
Өткелдерден,
Шіркін-ай, бұл бабамыз неткен мерген.
Көзінен құралайды көздеп атқан,
Арманы бір қашанда,
Тілегі бір,
Үміт артқан халқымның түлегі бұл.
Осынау қарақат көз сіңлілерім,
Баян атың белгілі баяғыдан,
Баян десем жапырақ жаяды жан.
Баурайында жасаған өнерлі ұрпақ,
Баянына арнамай,
Ерте, ерте, ертеде,
Соғыс қаупі туған сəтте өлкеге,
Маңдайынан жел есетін жұрттан зерек ақылды,
Гитлер барлық қол шоқпарын құрылтайға шақырды.
Көзіңе елестетер ұшқыр атты,
Көңілге көктеткендей күш-қуатты,
Естайдың ауылында күндер өтті,
Бейне бір керген жақсы тұс сияқты.
Даусыңның қоңырын-ай,
Майдасын-ай!
Барады жыр-толқындар ойға сыймай.
Кәдімгі Керекуден ән боратқан,
Иіліп тағзым еттім,
Естай ақын,
Келеді жүректерде өшпей атың.
Артыңда ұрпағың бар қашан дағы,
Дұғай сәлем еліме Омбыдағы,
Омбы деген білімнің мол бұлағы.
Қарасаңыз Омбының өткеніне,
Талай терең ойларға шомдырады.
Тез болды барғаныңнан оралғаның,
Демеймін жүгі жеңіл жол-арнаның.
Сол елді қайта көріп,
Қайта құшу —
Жатқанда құс қиқулап енді қонып,
Көктемге бір ерекше белгі болып,
Сәйгүліктер сабылған даласында
Мәз боп қайттым баладай,
Білесіздер ұлы ақын Абайды,
Жұрт Абайды бас ақын деп санайды.
Ғылым үшін бір күні босқа өтпепті...
Еңбек пенен талапты Абай қалайды.
Тәуелсіздік деп соғады менің нәзік жүрегім ,
Елім,жұртым сен деп келем, сен деп өмір сүремін.
Көк байрағым көкке самғап желбірей бер көгімде,
Уа, Қазағым мықты болсын, ұлтың – сенің тірегің.
Ақылдың мінсең кемесіне
Теңіздей болған өмірде
Талайға жетіп қолдарың
Қиналмай жүзіп өтесің
Елге бардым, елпілдеп шыққан алдан,
Қайран жеңгем!
Жанарын шыққа малған.
Тау-тасына құшағым қауышқанда,
Дұғай сәлем айта бар елге менен,
Түсіп жатыр жолдарға өрнек өлең.
Өлеңімен әуре боп жүрген балаң,
Өрлемеген,
Сыбырлап құлағыма сұлу үнің,
Тұрғандай айтып маған сыры,
Мұңын...
Сезімін сақтай білген сұңғақ бейнең
Жағасына сәл кідіртіп Сайрамның,
Елес сынды өте шықты,
Қайран күн!
Сұлу Сайрам тұнығынан өмірге —
Қаптың тауы бүркенді қалың мұнар,
Неліктен сол мұнарға жаның құмар?!
Шығыстың аруындай перде тартқан,
Мұнарың —
Ақ шатыры аспандап,
Аспан тіреп,
Аспанның аясында жатқан шіреп
Қап тауының қасында қарап тұрмын,
Жалғанда жақсылықтан үмітті көп,
Жаныңды түлетпей ме тұнық тілек.
Жазықсыз кіналаудан мен аулақпын,
Айтуға көңіл қимас ұмытты деп.
Әбілез Жүніске
Көрмеген пендеге ұқсап сағы сынып,
Дүние-ай!
Отыр жігіт ағытылып
Өмірдің босағасын жайдары аттап,
Қанатын айдын көлге жайған аппақ
Ұқсаған аққу құсқа бір қыз көрдім,
Тұратын ерініне ай қонақтап.
Әуелеп ұшқан сайын құстар үдеп,
Бұлқынар ұясында құштар жүрек.
Анашым,
Айтушы еді,
Өрінде отырсам да Алматының,
Алыстағы езіңмен жалғас үнім.
Үніңнен үзіліп тұр толқынды күй,
Асатын сырластықтан бар ма шырын.
Қапыда қалмасын деп күлкің бұғып,
Кеудеме қиқулаған дүрсіл кіріп,
Жүремін бар ойымды ортаға сап,
Туған ел!
Ақын едім жұптасқан жұртыменен,
Mice тұтпас тірлікті сырсыз-желең.
Ой ықтаған көңілде
Мұң қоюлап,
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі