Алтын табақ жер беті
Торғын болып төгілген,
Көкжиекке ең шеті.
Толықсиды егінмен,
Алтын табақ жер беті.
Торғын болып төгілген,
Көкжиекке ең шеті.
Толықсиды егінмен,
Алтын табақ жер беті.
Хақымыз жоқ секілді,
Ақсуатты аттауға.
— Көзге ілсін бе кемпірді, Түсетұғын қарт бар ма?—
Деп соғары ол анық,
Арғы бетте ол тұрды,
Бергі бетте қыз тұрды.
Күніне он құлпырды,
Киді киім жүз түрлі.
Көркі болып Аққұмның
Жаңа егілген бақ жатыр.
Қанатындай аққудың
Ортасында ақ шатыр.
Еді онда күн боран,
Вокзал басы бір дүлей.
Ажал жақын тұр ма оған...
Қалды әкем үндемей.
Жерді, желді, белді, көлді құшақтап,
Азербайжан, жеттің бізге жыр сақтап.
Жеттің бізге дауыл болып, жауын боп,
Низамидің көз жасымен бұршақтап.
Мен қазір Москваның қолтығында,
Жүземін Москва өзен толқынында.
Жүйткідім көктен түсіп, жер астымен,
Кеудеме кең ауасын толтырдым да.
Қыз орамал бұлғайды,
Бара жатыр күн батып.
Қаспий теңіз шулайды
Толқынымен тіл қатып.
Күз еді, тұрып едің жар басында,
Аунақшып жатты өзен арнасында.
Жас едім, жалқы едім, жалынды едім,
Қиырдан қолды создым жалғасуға.
Тұрған таңғы ұйқысынан ел ерте,
Бүгінгі күн Алматыда мереке.
Көк көйлекті келіншектей кең өлке.
Әтір суын бүріккендей жел ерке.
Жылады аспан күз күні,
Көзінен жасы моншақтап.
Күтіп ек ерте біз мұны,
Қалды екен неге ол сақтап.
Жұлдыздар ұйықтап таң алды,
Табиғат — ана мүлгіген.
Құшақтап байтақ даланы
Қарсы алдым шыққан күнді мен.
Жүзіп өтіп Торғайды
Қорқынышты сезінбей.
Балалар суда ойнайды
Баяғы күнгі өзімдей.
Тағы да жаным бір қунап,
Кеземін Торғай даласын.
Көкірегімде жыр тулап,
Жұтамын жұпар ауасын.
Каспийдің толқынындай күркіреген,
Неліктен тына қалды шіркін өлең.
Жабырқап ауру жеңіп жатыр ақын,
Қоштасып өзінің ел-жұртыменен.
Көгінде күн күркіреп,
Алды үйіріп даланы.
Жаңбырлы бұлт сіркіреп,
Шайып өтті ауаны.
Араладым ауланы
Келмеген соң күндіз жыр.
Көңілімді аулады,
Көзді тартып жұлдыз гүл.
Алыс жолдан асығып,
Жетті көктем — келіншек.
Бұтақтарға асылып,
Жылайды қар көңілшек.
Алдымда үлкен үй тұрды,
Аралап бәрін өтіп ем.
Жаңа шыққан сықылды
Ленин кабинетінен.
Уа, досым, олпы-солпы сол қалпыммын,
Мен үшін керегі жоқ зор даңқыңның.
Емеспін ефрейтор я сержант,
Өлеңнің қарапайым солдатымын.
Еш дыбыс маңайында білінбейді,
Жел үрлеп қалың жусан күбірлейді.
Көзіңе өткен күндер елес беріп,
Алыста ат тұяғы дүбірлейді.
— Қалай болып кеткен?— деп,
Сын қоясыз қазір сіз.
Жас ем онда көкпеңбек,
Сақал-мұртсыз, әжімсіз.
Бұхарада мұнара
Қаһарлы хан соқтырған.
Елге апат боп бұл ара,
Болған онда кеп құрбан.
Жатыр түнде Ақ Жайық
Көк көрпесін кең жайып.
Толқын сүйген ернеуін,
Жағасында желқайық.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі