Өлең, жыр, ақындар

Ілмек бойынша іздеу


Өлеңдер (25)

Ақын назы

Демеңіз: «Толмай жатып тасыдың сен»,
ақынсыз жолы да үлкен, жасы да үлкен.
Баласы ем жақсы ауылдың қыз сыйлаған,
атымның сізге арнайы басын іркем.

Толық

Жылқы кісінейді

Басып алды меңіреу, түнек көңілді – Ой,
Айналамның бәрі Қорқыт көріндей.
Жұлдыз да жоқ, Шырақ та жоқ, Ай да жоқ,
Алатау да бұғып қалды көрінбей.

Толық

Ұйқы

Қуат берген бiр Алла,
Ұйықтап жатыр қарт бабам.
Қалғып отыр қыран да,
Қос қанатын қаттаған.

Толық

Шыңғыс ханның құдығы

Кәлләмдағы қат-қабат қалың мидан,
Қазып алдым тарихты, бәрiн жиған...
Бұл құдыққа Шыңғыс хан қаһарланып,
Қарсыласқан жауының қанын құйған.

Толық

Қанатты қазақ (поэма-эксперимент)

Қанатты қазақ
Ақын айтса:
Азат ел,
Азат жердің –

Толық

Қу бас ат

Тірі болсаң Қабанбай мінген қу бас ат,
Құйрығыңнан алар ем-ау ту жасап.
Әлдеқашан кетер едік тоз-тоз боп,
Анамыздан батыр болып тумасақ.

Толық

Ұйқым келмейді

Мынау бір терең көл дейді,
Мынау бір терең көл дейді.
«Түбіне дейін бойласаң,
Шортандай шоршып ойнасаң –

Толық

Капитализм

Металдың – сыңғыры.
Ақшаның – сылдыры.
Бұғаудың – шынжыры.
Қашағанның – шылбыры.

Толық

Ақбоз аттай атқан таң

... Жарқыратып мынау түнек жан-жақты,
Ақбоз аттай алабұртып таң да атты.
Шыққан күннің шұғыласына шағылып,
Заңғар таудың қойнауында қар жатты.

Толық

Тоғыз ай тоғыз күн

Тоғыз қабат тұрғын үй бой көтерді түстіктен,
(Тоғыз айлық іс біткен).
Жеті балдық күшпенен сілкіп көріп сынады,
Уа, алақай, алақай,

Толық

Қайым ағаның қазасын естігенде

Мәңгілік сапарына бұрып бетті –
Дегенде Қайым ағаң жүріп кетті.
Қабынып жан-жүрегім қара бұлттай,
Жанардан сел-жаңбырын үріп төкті.

Толық

Көгілдір көлшік

Ол қашып келеді...
Артында – қуғыншы...
Алдында – бейтаныс Атамекен...
«Ей, ақ балық, көк балық,

Толық

Ақылды аю

Асар тауын, қонар жерін жобалап,
Алуға оның мұршасы жоқ. Обал-ақ.
Арты – ақ боран,
Алды – Атажұрт аңсатқан,

Толық

Соңғы батыр

Қазақта – соңғы батыр Кенесары,
Атанды қоңыр болмай, неге сары?
Көз еті тым сарғайып кетеді екен,
Жауының көрінбесе төбе, шаңы...

Толық

Мінез

Жылқы текті жануар ғой –
Құс қорек,
Оған біткен күмбір әуен,
Түс те ерек.

Толық

Намыс

Жалған-ай...
Жалғызсырау қандай жаман,
Тарпаңның тамырында қан қайнаған.
Адасқан үйірінен құла бие,

Толық

Тоғысу

Айдай анық.
Күндей қанық –
Әр ісі.
Ой мен сөздің сіз – шыңырау Әбіші.

Толық

Өліп, тірілу

Тағдырдың қуғынға сап өкпек желі,
Жоғалып кетсем керек көптен бері.
Ауылға біреу келіп үш жылдан соң,
Шекарада атылып кеткен деді...

Толық

Құс қиялы

Шынжырлаусыз
Томағасыз –
Құспын мен.
Құс болған соң:

Толық

Түсінісу

Екі жылқы өзді-өзін,
Кісінесіп, қасынысып түсінді.
Екі пенде көздерін –
Шұқып, ұрып ісірді.

Толық